سرطان پستان شایعترین سرطان بانوان در جهان است که تقریبا حدود بیست و پنج درصد از کل سرطان های رایج زنان را به خود اختصاص داده است. سرطان های شایع در بین زنان به ترتیب عبارتند از پستان، روده بزرگ، ریه و دهانه رحم که مجموعا نزدیک به ۵٠ درصد از تمامی سرطان های زنان را تشکیل میدهند البته این آمار غربی است و در آن محاسبه سرطان های غیرملانومی پوست لحاظ نشده است، هرچند در شرق این آمار خیلی متفاوت نیست.
به یاد داشته باشیم که در حدود پنج تا ١۵ درصد و در برخی جوامع تا حتی درصدهای بیشتری از سرطان های پستان زودهنگام از نوع ارثی است. البته برای افرادی که در معرض چنین خطر ارثی هستند، با ارجاع به پزشکان متخصص ژنتیک بالینی می توان میزان ریسک را برای فرد و یا نزدیکانش تخمین زد و حتی خطر بروز آن را با تمهیدات دارویی و یا جراحی کاهش داد و یا می توان با پیگیری های تخصصی لازم، سرطان را در مراحل ابتدایی شناسایی کرد تا امکان درمان موثر و حتی قطعی بیشتر شود.
ژن های دخیل در بروز سرطان های ارثی پستان و از جمله دو ژن بسیار معروف یعنی BRCA1 و BRCA2 با تکنولوژی های جدید به راحتی قابل شناسایی بوده و این امکان در کشور ما نیز خوشبختانه فراهم شده است.
وجود جهش های بیماری زا در این ژن ها می تواند تا ۷۰ الی ۸۰ درصد با سرطان های پستان در زنان و همینطور درصد بالایی از سرطان تخمدان در آنها همراه باشد. البته این جهش ها با افزایش چشمگیر خطر سرطان پروستات (تا ۷ برابر) و پستان (تا ۸٪ ناقلین) در مردان نیز همراه است. در ضمن جهش در این دو ژن، خطر بروز انواع دیگری از سرطان ها همانند روده بزرگ، مری، معده، پانکراس، تیروئید، غدد لنفاوی و امثالهم را نیز در هر دو جنس به طرز قابل توجهی افزایش می دهد.
جهش در ژن های دیگر همانند ATM ، CHEK2 ، PTEN ،TP53 ، PALB2 ، CDH1 نیز با احتمال افزایش سرطان پستان همراه هستند. مثلا جهش در ژن PALB2 با حدود ۶۰٪ بروز سرطان پستان تا سن ۷۰ سالگی در صورت وجود تاریخچه خانوادگی سرطان همراهند و یا ناقلین جهش در ژن PTEN با ۲۵ تا ۸۰ درصد (در برخی مطالعات) با سرطان پستان مواجهه می شوند.
در جهش TP53 انواع سرطان های دیگر همانند خون، استخوان و مغز نیز در کنار سرطان پستان (تا حدود ۵۵ درصد در ناقلین تا سن ۷۰ سالگی) در فرد یا بستگانش که ناقل باشند، افزایش می یابد. جهش در ژن CDH1 با حدود ۵۲ درصد ریسک بروز سرطان پستان همراه است، هرچند سرطان معده در این افراد تا ۸۰ درصد امکان بروز دارد.
بنابراین در موارد شک به احتمال ارثی بودن سرطان بهترین کار ارجاع بیمار به پزشکان متخصص ژنتیک است که با تخمین ریسک و روش های پیگیری موضوع آشنا می باشند. این پزشکان در برخی دانشگاه های کشور مستقر هستند.
به طور کلی مهمترین عوامل موثر بر شیوع سرطان پستان (اکتسابی و حتی ارثی) عبارت از سبک زندگی، تغذیه، میزان تحرک و ورزش، زمان شروع اولین عادت ماهیانه، تعداد فرزند، مجموع مدت شیردهی، سابقه عفونت پستان، مصرف داروهای هورمونی، زمینه ارثی و برخی عوامل جزیی دیگر،می باشند. این عوامل می توانند خطر بروز سرطان را زیاد و یا کم کنند.
رودگری تصریح کرد: لذا با هوشیاری و آگاهی از علائم شایع سرطان پستان و حساس بودن نسبت به وقوع انواع سرطان در خانواده (چه مرد و چه زن) به شناسایی زودهنگام سرطان پستان کمک کرده و همچنین می تواند منجر به افزایش امید به درمان شود. به یاد داشته باشیم سن پایین به هنگام ابتلا (به خصوص زیر ۴۰ سال) و یا تعدد وجود سرطان پستان، تخمدان، پروستات و غیره در یک خانواده از عواملی هستند که باید برای ارجاع بیمار به پزشکان متخصص ژنتیک به آن ها توجه نمود. مسلما چنین مراجعه به هنگام و درست می تواند سرنوشت بیمار و یا بستگانش را تغییر دهد.
سرطان پستان در بعضی افراد بدون علامت ظاهر میشود و گاهی علائمی دارد که در افراد مختلف متفاوت است. وجود داشتن علامتهای زیر لزوماً به معنی این نیست که به این بیماری مبتلا شدهایم، اما با دیدن این علائم کلی، میتوانیم به این بیماری شک کنیم و به پزشک مراجعه کنیم:
ایجاد شدن برجستگی یا اجزای توده مانند در پستان یا حفرهی زیر بغل
تورم بخشی از پستان یا ضخیم شدن پوست آن
پرتقالی شدن پوست پستان
درد نوک پستان یا کشیده شدن نوک پستان به سمت داخل
قرمز یا پوست پوست شدن نوک پستان
ترشح هر نوع مادهای غیر از شیر از نوک پستان (مثل خون)
هرگونه تغییر در شکل پستان یا حس درد
تودههایی که در پستان بهوجود میآیند، همه سرطانی نیستند. گاهی این تودهها کیستهایی کوچک پر از مایع هستند و در بیشتر موارد به دلایل دیگری غیر از سرطان ایجاد میشوند. با عنوان مثال کیستها و وضعیت فیبروکیستیک پستان، دو عامل بسیار شایع هستند. وضعیت فیبروکیستیک تغییراتی در پستان ایجاد میکند که ممکن است همراه با درد، سوزش و ایجاد شدن یک توده پستانی باشد.
وقتی علائم را در خودمان تشخیص دادیم، باید به پزشک متخصص مراجعه کنیم. اگر پزشک تشخیص دهد که به سرطان پستان مبتلا هستیم، دورهی درمان را آغاز میکند. انتخاب شیوهی درمان بستگی به نوع سرطان و میزان پیشروی آن دارد. هر چه زودتر این بیماری را تشخیص دهیم (در مراحل اولیه) درمان آن راحتتر میشود. برای درمان سرطان شیوههای مختلفی وجود دارد از جمله:
جراحی: یکی از شیوههای درمان سرطان پستان، جراحی برای برداشتن توده سرطانی است.
شیمیدرمانی: در شیمیدرمانی، با استفاده از داروهای خوراکی و تزریقی سعی میکنند سلولهای سرطانی را بکشند و تودهی سرطانی را کوچکتر کنند.
هورمون درمانی: یکی دیگر از شیوهها این است که نگذاریم هورمونهای زنانه که برای سلولها لازم است، به سلولهای سرطانی برسند.
زیست درمانی یا درمان بیولوژیک: در این شیوه درمانی سعی میکنند سیستم ایمنی فرد را قوی کنند تا بتواند به سرطان غلبه کند.
پرتودرمانی: کشتن سلولهای سرطانی از طریق پرتوهایی مثل اشعه ایکس
به کوشش :
دکتر حسن رودگری
مدیر پژوهش
معاونت آموزشی و پژوهشی
سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
به کوشش :
دکتر بابک پورقلیج
دکتر امیرعلی سهراب پور
فوق تخصص بیماریهای گوارش و کبد
یکچهارم جمعیت جهان کبدچرب دارند. در دیابتیها کبدچرب بسار شایعتر است و سهچهارم افراد دیابتی، کبدچرب دارند. خطر پیشرفت کبدچرب و ایجاد عوارض کبدی، در دیابتیها بیشتر از کسانی است که دیابت ندارند. تا امروز، هیچ دارویی (شیمیایی، گیاهی، عطاری، طب قدیم، طب جدید) برای درمان کبدچرب وجود ندارد. اگر دارویی برای این بیماری وجود داشت، بیش از دو میلیارد انسان در کرۀ زمین به این مشکل مبتلا نمیبودند. مراقب باشید فریب فروشندگان دارو و مکملها (بهخصوص داروهای گیاهی) را نخورید. البته تحقیقات علمی در دنیا در جریان است و بعید نیست تا چند سال آینده، داروهای اثربخش و کمعارضه برای درمان کبدچرب به بازار جهانی معرفی شوند.
درمان اصلی بیماری کبدچرب، رسیدن به وزن مناسب از طریق رژیم غذایی و فعالیت بدنی است.
به طور کلی، غذاهایی که با آسیب سلولی مبارزه میکنند، استفاده از انسولین را برای بدن شما آسانتر میکنند یا التهاب را کاهش میدهند، میتوانند به معکوس کردن این وضعیت کمک کنند.
از آنجایی که هر فرد متفاوت است، باید با پزشک و متخصص تغذیه، برای بررسی سایر علل بیماری کبدی، و ارائه یک برنامه غذایی مناسب برای خود صحبت کنید.
به عنوان یک اصل کلّی، مبتلایان به کبدچرب باید کالری کم دریافت کنند. بنابراین، حتی غذاهایی که برای آنها مفید هستند، باید به مقدار کم و کنترل شده مصرف شوند. زیادهروی، حتی در مصرف مواد مفید، میتواند باعث تشدید بیماری و صدمه خوردن به سلامتی شما شود.
غذاهایی که در کبدچرب مفیدند
رژیم غذایی مدیترانهای اگرچه نخستین بار برای مبتلایان به بیماری کبدچرب طراحی نشده، اما شامل بسیاری از مواد غذایی است که به کاهش چربی در کبد شما کمک میکنند و شامل چربیهای سالم ، آنتی اکسیدانها و کربوهیدراتهای پیچیده است.
اگر کبدچرب دارید، مواد غذایی زیر برای شما مفید هستند:
ماهی و غذاهای دریایی
غلات کامل
آجیل
روغن زیتون
سبزیجات
آووکادو
حبوبات
چربیهای مناسب را انتخاب کنید
سلولهای شما از گلوکز (نوعی قند)، به عنوان سوخت استفاده میکنند. هورمون انسولین کمک میکند که گلوکز از غذای هضم شده، به سلولهای شما برسد.
اغلب مبتلایان به بیماری کبدچرب دارای وضعیتی به نام «مقاومت به انسولین» هستند. یعنی بدن آنها انسولین میسازد اما نمیتواند به خوبی از آن استفاده کند، در نتیجه گلوکز در خون آنها تجمع مییابد میشود و کبد آن را به چربی تبدیل کرده، در خود ذخیره میکند.
برخی چربیها در رژیم غذایی میتوانند به بدن شما کمک کنند تا از انسولین بهتر استفاده کند، طوری که سلولهای بدن شما بتوانند گلوکز را جذب کنند و کبد شما نیازی به ساخت و ذخیره چربی نداشته باشد.
در رژیم غذایی خود، از این مواد بیشتر استفاده کنید:
اسیدهای چرب امگا-3، موجود در ماهی ، روغن ماهی ، روغنهای گیاهی، آجیل (بهویژه گردو)، دانه کتان و روغن بذر کتان و سبزیجات برگدار ، چربیهای غیراشباع موجود در منابع گیاهی مانند زیتون، آجیل و آووکادو
غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید:
از چربیهای اشباع پرهیز کنید چون مصرف آنها منجر به رسوب چربی بیشتر در کبد شما میشود. این مواد زیانآور در غذاهای زیر به مقدار زیاد وجود دارند:
پنیر پرُچرب
ماست پُرچرب
گوشت قرمز
محصولات پخته شده و غذاهای سرخ شده با روغن نخل یا نارگیل.
اقلام قندی مانند آبنبات، نوشابه معمولی و سایر مواد غذایی دارای قندهای افزوده از جمله شربت ذرت.
آنتیاکسیدانها و مکملهای مفید برای سلامت کبد
وقتی مواد مغذی به درستی تجزیه نشوند، سلولها آسیب میبینند. این میتواند منجر به تجمع چربی در کبد شما شود. ترکیباتی که به عنوان آنتیاکسیدان شناخته میشوند میتوانند به محافظت از سلولها در برابر این آسیب کمک کنند.
آنتیاکسیدانها در کدام مواد غذایی یافت می شوند؟
قهوه (مصرف 4 فنجان قهوه بدون شکر در روز برای کبدچرب بسیار مفید است)
چای سبز
سیر خام
میوهها، به ویژه تمشک و خانواده آن
سبزیجات
دانه آفتابگردان
بادام
روغنهای گیاهی مایع با چربیهای غیراشباع، مانند روغن زیتون یا کانولا.
مکملها
دانشمندان در حال مطالعه برخی مکملها هستند تا ببینند آیا ممکن است برای کبد شما مفید باشند یا خیر:
گوجیبِری (وُلفبِری)، گیاهی که اغلب در طب چینی استفاده میشود، ادعا شده که اندازه دور شکم را کاهش میدهد. اما تحقیقات بیشتری لازم است تا معلوم گردد این ادعا حقیقت دارد یا خیر.
رِسوِراترول، که از پوست انگور قرمز به دست میآید، ممکن است به کنترل التهاب کمک کند. مطالعات متناقض نشان میدهد که فایدۀ آن بستگی به میزان مصرفش دارد.
سلنیوم یک ماده معدنی است که در ماهی تن و صدف یافت میشود. (بیشتر افراد در رژیم غذایی خود به اندازه کافی دریافت میکنند و اغلب نیاز به مصرف بیشتر آن نیست)
خار مریم. ممکن است آن را به نام سیلیمارین، لیورگل یا اسامی دیگر بشناسید. مطالعات علمی نشان دادهاند که مصرف این ماده هیچ تأثیر مفیدی بر بافت کبد ندارد.
بِربِرین، گیاهی است که در طب چینی استفاده میشود. در مطالعات اولیه، به نظر میرسد که به کاهش کلسترول و کنترل قند خون کمک کند. اما تحقیقات بیشتری لازم است تا معلوم گردد این اثر واقعاً وجود دارد یا خیر.
قبل از مصرف هرگونه مکملی با پزشک مشورت کنید. مکملها میتوانند با داروهای مهم دیگری که مصرف میکنید تداخل داشته باشند، یا خود، عوارض برای شما ایجاد کنند. اگر مقدار مناسب مکملها را به روش صحیح مصرف نکنید، ممکن است مفید نباشند یا حتّی زیانآور باشند.
ویتامینها و مواد معدنی
در رژیم غذایی خود به اندازه کافی از مواد زیر استفاده کنید:
ویتامین D. سطوح پایین این نوع ویتامین ممکن است در انواع شدید کبدچرب نقش داشته باشد. در زیر نور خورشید، بدن شما ویتامین D تولید میکند. همچنین میتوانید آن را در برخی محصولات لبنی دریافت کنید. لبنیات کم چرب را انتخاب کنید زیرا چربی اشباع کمتری دارند.
پتاسیم. سطوح پایین آن ممکن است با بیماری کبدچرب غیرالکلی مرتبط باشد. ماهیهایی مانند سالمون منبع خوبی برای پتاسیم هستند. همچنین پتاسیم در سبزیجات از جمله کلم بروکلی، گوجه فرنگی، نخود فرنگی و سیب زمینی شیرین و میوههایی مانند موز، کیوی و زردآلو به میزان زیاد وجود دارد. لبنیات مانند شیر و ماست نیز سرشار از پتاسیم هستند. یادتان باشد انواع کم چرب را انتخاب کنید.
بتائین. ممکن است از کبد شما در برابر رسوب چربی محافظت کند، اما نتایج تحقیقات متناقض است. این ماده در جوانه گندم و میگو وجود دارد.
اجتناب از الکل
الکل یک سمّ کبدی و عامل بسیار مهمی در ایجاد و تشدید کبدچرب و تبدیل شدن آن به سیروز کبدی و سرطان کبد است. تحقیقات اخیر نشان دادهاند که در فردی که کبدچرب دارد، حتی مقادیر اندکی الکل هم خطرناک است. بنابراین اگر کبدچرب دارید، توصیه پزشکان، پرهیز اکید از مصرف الکل است.
کاهش وزن، درمان اصلی کبدچرب
مهمترین درمان کبدچرب، کاهش وزن است. حتی کاهش 5 درصد از وزن بدن نیز میتواند چربی را در کبد شما کاهش دهد. اگر حدود 10 درصد از وزن بدن خود را کاهش دهید، التهاب و احتمال آسیب به سلولهای کبدی را کاهش خواهید داد. کبدچرب با کاهش وزن کاهش مییابد و حتی میتواند به طور کامل برطرف شود. در افرادی که کبدچرب سبب آسیب به سلولهای سالم کبدشان شده، و فیبروز کبدی خفیف تا متوسط هم پیدا کردهاند، کاهشوزن میتواند علاوه بر رفع چربی از کبد، باعث رفع فیبروز کبد و بازگشت سلامت کامل به کبد شود.
در کاهش وزن عجله نکنید – نیم تا یک کیلو کاهش وزن در هفته کافی است. کاهش وزن سریع ممکن است اوضاع را بدتر کند. به دلایل نامعلوم، کاهش وزن سریع خود باعث تشدید کبدچرب میشود. اگر نمیتوانید وزن خود را کاهش دهید، از پزشک سوال کنید که آیا جراحی کاهش وزن برای شما گزینه مناسبی هست یا خیر.
ورزش مناسب برای داشتن کبد سالم
ورزش هوازی میتواند میزان چربی کبد شما را کاهش دهد. تمرینات مقاومتی یا تمرینات قدرتی مانند وزنه برداری نیز میتواند بیماری کبدچرب را بهبود بخشد. تلاش کنید حداقل 5 روز در هفته، هر بار 30 تا 60 دقیقه یا بیشتر تمرینات هوازی انجام دهید و اگر اهل تمرینات مقاومتی هستید، 3 روز در هفته تمرینات قدرتی متوسط را هدف قرار دهید.
مطالعات جدید نشان دادهاند حتی مقادیر کمتر ورزش هم مفید است. حتی اگر روزی نیمساعت پیادهروی کنید، بهتر از آن است که هیچ فعالیتی نداشته باشید.
کنترل قند خون مهم است
دستورات پزشک را برای درمان دیابت خود اجرا کنید. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید و مراقب کنترل قند خون خود باشید.
مراقب چربی خون باشید
برای حفظ سلامت کبد خود باید کلسترول و تریگلیسیرید (چربیهای موجود در خون) را در سطح سالم نگه دارید. یک رژیم غذایی سالم و عمدتاً گیاهی داشته باشید، ورزش منظم را فراموش نکنید و در صورت تجویز پزشک از دارو برای کاهش چربی خون استفاده کنید.
از همین نویسنده :
سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
معاونت آموزشی و پژوهشی
به کوشش:
دکتر بابک پورقلیج
از آنجا که ابتلا به نوع خفیف امیکرون در افراد واکسن زده به خوبی مشاهده شد درخواست داریم که حتما دوران طلایی برای تزریق واکسن کرونا جدی گرفته شود و حتما افراد برای تزریق دوز یادآور اقدام کنند.
دوز سوم در کودکان : حتما
تزریق واکسن به ویژه دوز یادآور از ۱۲ سال به بالا توصیه میشود که همه باید اقدام کنند و از والدین هم میخواهیم در این فرصت طلایی حتما برای تزریق واکسن کودکان بالای پنج سال خود برنامهریزی کنند زیرا تزریق واکسن به همه ما نشان داد که در درگیری با این ویروس مقاومت خوبی داشت و افراد واکسینه شده کمتر گرفتار شدند.
دوز چهارم واکسن کرونا
من معتقد هستم که دوز چهارم واکسن کرونا باید برای افراد چاق، دارای بیماری زمینهای، مزمن و متابولیک تزریق شود تا در صورت شیوع واریانت جدید درگیری آنها با این ویروس کمتر باشد.
اهمیت تزریق نوبت یادآور
اومیکرون در همه دنیا شیوع بالایی داشت اما میزان مرگ و میر آن نسبت به دلتا پایین بود و علت اصلی آن به این موضوع بستگی داشت که درصد زیادی از مردم کشور واکسینه شده بودند اما دوز یادآور بسیار مهمتر از دوز اول و دوم است که باید جدی گرفته شود. واکسیناسیون میتواند از بیماری شدید، مرگ و میر و بستری شدن در بیمارستان در برابر انواع سویههای ویروس کرونا جلوگیری کند که این یک نکته مثبت است به همین منظور اصرار داریم که هرچه سریعتر تکمیل دوز یادآور را در کشور داشته باشیم.
معتقدیم اگر مردم این زمان خوب برای واکسیناسیون سراسری به ویژه برای دوز یادآور را از دست نمیدادند و تشویق به دوز یادآور میشدند بخش عمدهای از مشکلات گذشته و حتی در سویه امیکرون را شاهد نبودیم.
پایان کرونا
اومیکرون نمیتواند پایان کرونا باشد چون یک اصل داریم تا زمانی که همه کشورهای دنیا به ایمنی تزریق واکسن برای ۷۰ درصد جمعیت خود نرسند و ۷۰ درصد مردم واکسینه نشوند، همچنان شاهد سویههای جدید از ویروس کرونا خواهیم بود. اگر ایمنی نسبی جمعی پس از تزریق واکسن را در جهان نداشته باشیم، فاز حاد کووید ۱۹ را همچنان در دنیا خواهیم داشت زیرا اکنون ۸۰ درصد جمعیت برخی کشورهای آفریقایی واکسن نزدهاند و این گردش ویروس همچنان وجود دارد.
شیوع واریانتها، امکان انتقال ویروس و گردش ویروس در جهان همچنان به خاطر این وضعیت امکانپذیر است که امیدواریم با همیاری جهانی تا اواسط امسال درصد افراد واکسینه شده کشورهای مختلف به بالای ۷۰ درصد برسد و کرونا نیز مانند یک بیماری آندمیک یا بومی تبدیل شود.
سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
معاونت آموزشی و پژوهشی
به کوشش:
دکتر بابک پورقلیج
سازمان جهانی بهداشت و یونیسف میگویند که تمام مدارس اروپا و آسیای مرکزی باید باز بمانند و در برابر کووید-19 ایمنتر شوند.
سارا تایلر
WHO/اروپا
eupress@who.int
Ian Woolverton
WHO/Europe
eupress@who.int
Bhanu Bhatnagar
WHO/اروپا
eupress@who.int
شیما اسلام
یونیسف
ssislam@unicef.org
کپنهاگ و ژنو، 30 اوت 2021
با بازگشت میلیون ها کودک به مدرسه در سراسر منطقه اروپا، جایی که نوع دلتای کووید-19 بسیار قابل انتقال است، دفتر منطقه ای WHO برای اروپا و صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) دفتر منطقه ای اروپا و آسیای مرکزی خواستار باز ماندن مدارس شدند. آنها معتقدند مدارس باید باز شوند و با اتخاذ تدابیری برای به حداقل رساندن انتقال ویروس ایمن تر گردند .
این اقدامات شامل ارائه واکسن کووید-19 به معلمان و سایر کارکنان مدرسه به عنوان بخشی از گروه های جمعیت هدف در طرح های ملی واکسیناسیون و در عین حال تضمین واکسیناسیون جمعیت های آسیب پذیر است. علاوه بر این، کودکان 12 سال و بالاتری که دارای بیماری های زمینه ای هستند که آنها را در معرض خطر ابتلا به بیماری شدید COVID-19 قرار می دهد، باید واکسینه شوند. ایجاد بهبود در محیط مدرسه از طریق تهویه بهتر کلاس، اندازه کلاس های کوچکتر در صورت امکان، فاصله گذاری فیزیکی و آزمایش منظم کودکان و کارکنان از دیگر اقدامات مهم است.
این بیماری همه گیر فاجعه بارترین اختلال را در آموزش و پرورش در تاریخ ایجاد کرده است. بنابراین حیاتی است که یادگیری مبتنی بر کلاس درس بدون وقفه در سراسر منطقه اروپایی WHO ادامه یابد. دکتر Hans Henri P. Kluge، مدیر منطقهای WHO در اروپا توضیح میدهد که این امر برای آموزش، سلامت روان و مهارتهای اجتماعی کودکان و نیز برای کمک به تجهیز فرزندان ما بهعنوان اعضای شاد و سازنده جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است.
"مدتی طول می کشد تا بتوانیم همه گیری را پشت سر بگذاریم، اما آموزش ایمن به کودکان در محیط مدرسه فیزیکی باید هدف اصلی ما باقی بماند، بنابراین فرصت هایی را که سزاوار آنها هستند از دست ندهیم. ما همه کشورها را تشویق میکنیم که مدارس را باز نگه دارند و از همه مدارس میخواهیم اقداماتی را برای به حداقل رساندن خطر COVID-19 و گسترش انواع مختلف آن به کار گیرند.»
افزایش واکسیناسیون برای محافظت در برابر نوع دلتا
نوع دلتا بسیار قابل انتقال، لایه ای از نگرانی و پیچیدگی را به فصل افتتاحیه مدارس امسال اضافه کرده است. شیوع بالای COVID-19 در جامعه باعث می شود انتقال در مدارس بسیار بیشتر شود. بنابراین، همه ما باید متعهد به کاهش انتقال ویروس باشیم.
داده ها به وضوح نشان می دهد که دریافت یک سری کامل واکسیناسیون کووید-19 به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری شدید و مرگ را کاهش می دهد. هنگامی که برای تزریق واکسن فراخوانده می شوند، افراد باید این کار را انجام دهند و مطمئن شوند که مجموعه دوز کامل واکسن را تکمیل می کنند.
واکسیناسیون بهترین خط دفاعی ما در برابر ویروس است، و برای پایان دادن به همهگیری باید به سرعت واکسیناسیون را در همه کشورها، از جمله حمایت از تولید واکسن و به اشتراک گذاشتن دوزها، برای محافظت از آسیبپذیرترین افراد در همه جا، به سرعت افزایش دهیم. ما همچنین باید اقدامات بهداشت عمومی و اجتماعی را که میدانیم کار میکنند، از جمله آزمایش، توالییابی، ردیابی، ایزولهسازی و قرنطینه را دنبال کنیم.»
ایمن سازی مدارس مسئولیت کل جامعه است
میلنا ماریچ یک معلم ریاضی دبیرستان از بلگراد، صربستان است که به طور کامل در برابر COVID-19 واکسینه شده است. او گفت: "تقریباً دو سال است که کلمات "COVID-19" و "مدرسه آنلاین" زندگی ما را مشخص کرده است. وقتی همهگیری شروع شد، سیستم مدرسه در صربستان به سرعت سازگار شد. اما دانشآموزان فاقد تداوم، معاشرت، کار مشترک، به اشتراک گذاشتن ایدهها در زمان واقعی و ارتباط بدون فناوری بودند. من می دانم که تنها راه برون رفت از این وضعیت این است که اقدامات لازم برای جلوگیری از انتقال ویروس را رعایت کنیم و همه مربیان را واکسینه کنیم.
فیلیپ کوری، معاون مدیر منطقهای یونیسف در اروپا و آسیای مرکزی گفت: «همهگیری تمام نشده است. همه ما باید برای اطمینان از باز ماندن مدارس در سراسر منطقه نقشی ایفا کنیم. کودکان و نوجوانان نمی توانند خطر ابتلا به یک سال دیگر اختلال در یادگیری را داشته باشند. واکسیناسیون و اقدامات حفاظتی در کنار هم به جلوگیری از بازگشت به تاریک ترین روزهای همه گیری کمک می کند، زمانی که مردم مجبور بودند قرنطینه را تحمل کنند و کودکان مجبور بودند اختلال در یادگیری را تجربه کنند.
«کودکان قربانیان خاموش همهگیری و به حاشیه راندهترینها در میان سختترین آسیبها بودهاند. قبل از کووید-19، آسیب پذیرترین کودکان منطقه قبلاً آنهایی بودند که از مدرسه خارج بودند یا در مدرسه بودند اما در همان سطح همکلاسی های خود یاد نمی گرفتند.
یک مدرسه خیلی بیشتر از یک ساختمان است. این مکانی برای یادگیری، ایمنی و بازی در قلب جوامع ما است. هنگامی که آنها بسته هستند، کودکان فرصت یادگیری و بودن با دوستان خود را از دست می دهند و ممکن است در معرض خشونت در خانه قرار گیرند. این بیماری همه گیر وضعیت از قبل غیرقابل قبولی را بدتر کرد. ما باید اطمینان حاصل کنیم که مدارس بازگشایی می شوند و آنها با خیال راحت باز می مانند."
توصیه های تخصصی
برای کمک به باز و ایمن نگه داشتن مدارس، WHO، یونیسف و سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) مجموعه ای از هشت توصیه تخصصی را که توسط گروه مشاوره فنی اروپایی WHO برای تحصیل در دوران کووید-19 تهیه شده است، تأیید کرده اند. برای استفاده توسط 53 کشور عضو منطقه اروپایی WHO عبارتند از:
۱- مدارس جزو آخرین مکان هایی باشند که تعطیل می شوند و اولین مکان هایی که بازگشایی می شوند.
۲- یک استراتژی آزمایشی در نظر بگیرید.
۳- از اقدامات موثر کاهش خطر اطمینان حاصل کنید.
۴- از سلامت روانی و اجتماعی کودکان محافظت کنید.
۵- از آسیب پذیرترین و محروم ترین کودکان محافظت کنید.
۶- محیط مدرسه را بهبود بخشید.
۷- کودکان و نوجوانان را در تصمیم گیری مشارکت دهید.
۸- اجرای یک استراتژی واکسیناسیون که برای نگه داشتن کودکان در مدرسه طراحی شده است.
برگرفته از :
WHO
سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
معاونت آموزشی و پژوهشی
به کوشش :
دکتر بابک پورقلیج
با توجه به اینکه 23 کشور هنوز مدارس را به طور کامل باز نکردهاند، با ورود همهگیری کووید-19 به سال سوم، آموزش و پرورش در خطر تبدیل شدن به «بزرگترین عامل تبعیض» است.
شواهد جدید نشان می دهد که تعداد کودکانی که مدرسه را ترک می کنند افزایش می یابد.
بر اساس گزارش جدید یونیسف، با ورود همه گیری کووید-19 به سال سوم خود، 23 کشور - محل زندگی حدود 405 میلیون دانش آموز - هنوز مدارس را به طور کامل باز نکرده اند و بسیاری از دانش آموزان در معرض خطر ترک تحصیل هستند.
دادههای سطح کشور در مورد تأثیر همهگیری کووید-19 و تعطیلی مدارس مرتبط بر کودکان، و همچنین تجزیه و تحلیل بهروز از وضعیت یادگیری کودکان قبل از همهگیری را ارائه میکند. این داده ها نشان میدهند که 147 میلیون کودک در طول 2 سال گذشته بیش از نیمی از آموزش حضوری در مدرسه خود را از دست دادهاند. این معادل 2 تریلیون ساعت یادگیری حضوری از دست رفته در سطح جهان است.
هنگامی که کودکان قادر به تعامل مستقیم با معلمان و همسالان خود نباشند، یادگیری آنها آسیب می بیند.
کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف گفت: زمانی که آنها اصلاً قادر به تعامل با معلمان و همسالان خود نباشند، از دست دادن یادگیری آنها ممکن است دائمی شود. «این نابرابری فزاینده در دسترسی به یادگیری به این معنی است که آموزش و پرورش در خطر تبدیل شدن به بزرگترین عامل تبعیض آموزشی است تا بزرگترین رفع کننده آن. وقتی دنیا نتواند فرزندانش را آموزش دهد، همه ما رنج میبریم.»
ترک تحصیل
علاوه بر دادههای مربوط به کاهش یادگیری، این گزارش به شواهدی اشاره میکند که نشان میدهد بسیاری از کودکان با بازگشایی کلاسهایشان به مدرسه بازنگشتند. داده های لیبریا نشان می دهد که 43 درصد از دانش آموزان مدارس دولتی پس از بازگشایی مدارس در دسامبر 2020 بازنگشتند. تعداد کودکان خارج از مدرسه در آفریقای جنوبی از 250,000 به 750,000 بین مارس 2020 تا ژوئیه 2021 سه برابر شد. در اوگاندا، حدوداً از هر 10 دانش آموز، 1 نفر در ژانویه 2022 پس از دو سال تعطیلی مدارس، به مدرسه مراجعه نکردند. در مالاوی، نرخ ترک تحصیل در میان دختران در دوره متوسطه 48 درصد افزایش یافته است، از 6.4 درصد به 9.5 درصد بین سال های 2020 و 2021. در کنیا، نظرسنجی از 4000 نوجوان 10 تا 19 ساله نشان داد که 16 درصد از دختران و 8 درصد از پسران با بازگشایی مدارس برنگشتند.
کودکان خارج از مدرسه از آسیب پذیرترین و به حاشیه رانده ترین کودکان جامعه هستند. آنها کمترین احتمال را دارند که بتوانند بخوانند، بنویسند یا ریاضیات اولیه را انجام دهند و نیز دوری از شبکه مدارس آنها را در معرض خطر افزایش استثمار و یک عمر فقر و محرومیت قرار می دهد.
این گزارش تأکید میکند که در حالی که کودکان خارج از مدرسه بیشترین ضرر را متحمل میشوند، دادههای پیش از همهگیری از 32 کشور و منطقه نشان میدهد که دانش اموزان این مناطق سطح یادگیری بسیار ضعیفی نیز دارند، وضعیتی که احتمالاً با مقیاس یادگیری از دست رفته در اثر همهگیری تشدید شده است. در کشورهای مورد تجزیه و تحلیل، سرعت کنونی یادگیری به قدری آهسته است که برای اکثر دانشآموزان هفت سال طول میکشد تا مهارتهای خواندن پایهای را بیاموزند که باید در عرض دو سال به دست میآمدند، و ۱۱ سال طول میکشد تا مهارتهای اساسی ریاضیات را بیاموزند.
در بسیاری از موارد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دانشآموزان اصول اولیه را یاد بگیرند. در 32 کشور و منطقه مورد بررسی، یک چهارم دانشآموزان کلاس 8 - حدود 14 ساله - مهارتهای خواندن پایه را نداشتند و بیش از نیمی از دانشآموزان کلاس 2، حدود 7 ساله، مهارتهای محاسباتی را نداشتند.
«حتی قبل از همهگیری، به حاشیه راندهترین کودکان پشت سر گذاشته میشدند. با ورود این بیماری همه گیر به سال سوم خود، ما نمی توانیم به حالت عادی برگردیم. ما به یک سری اقدامات جدید نیاز داریم: وارد کردن کودکان به کلاسهای درس، ارزیابی موقعیت یادگیری آنها، ارائه حمایتهای فشرده برای بازیابی آنچه که از دست دادهاند، و اطمینان از اینکه معلمان منابع آموزشی و یادگیری مورد نیاز خود را دارند.
راسل گفت: خطرات برای انجام دادن هر کاری کمتر از آن زیاد است.
برگرفته از :
بیانیه مطبوعاتی یونیسف
نیویورک، 30 مارس 2022
سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
معاونت آموزشی و پژوهشی
به کوشش:
دکتر بابک پورقلیج
مبتلایان به کرونایی که درمانها را از منزل پیگیری میکنند هیچ نیازی به استفاده از بخور سرد ندارند، استفاده از دستگاههای بخور سرد ضمن اینکه برای فرد هیچ فایدهای ندارد باعث افزایش انتقال بیماری میشود. با مرطوب کردن فضا تغییری در شرایط بیماران مبتلا به کرونا ایجاد نمیشود.
آنتی بیوتیک در گلودردهای ناشی از کووید ۱۹ هیچ تأثیری ندارد ضمن اینکه مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک ها علاوه بر عوارض، مقاومت دارویی نیز ایجاد میکند. مبتلایان به کرونا تا جایی که امکان دارد از مصرف دارو خودداری کنید و با استفاده از مایعات و استراحت در منزل بیماری را پشت سر بگذارید.
استفاده خودسرانه کورتون و داروهای استروئیدی در درمان کرونا خصوصاً در روزهای ابتدایی آفت درمان این بیماران است. این داروها میتواند وضعیت مبتلایان را به مراتب حادتر کنند چراکه سیستم ایمنی بسیاری از افراد به صورت طبیعی میتواند با کرونا مبارزه کند، این در شرایطی است که داروهای حاوی کورتون سیستم ایمنی را ضعیف میکند.
استفاده از مایعات و استراحت کافی مهم است. بهترین درمانها در مراحل اولیه و خفیف ابتلاء به کرونا، همچنان همان درمانهای متداول مربوط به سرماخوردگی است.
کرونا برای برخی گروهها میتواند بسیار خطر آفرین باشد، افرادی که واکسن نزدهاند باید هرچه سریعتر در برابر کرونا واکسینه شوند، دسته دوم هم افراد دارای بیماری زمینهای هستند.
افرادی که ضعف سیستم ایمنی دارند، حتی با زدن واکسن هم در معرض ابتلاء به ویروس هستند و در برابر کرونا ایمنی کافی ندارند، خطرات ابتلاء و عوارض ناشی از کرونا برای گروههای در معرض خطر همچنان پا برجاست این افراد باید ضمن انجام واکسیناسیون همچنان پروتکلهای بهداشتی را رعایت کنند چرا که کوچکترین بی احتیاطی میتواند مشکلات جدی برای این گروهها در پی داشته باشد. اگر واکسن زدهاید و مجدداً به کرونا هم مبتلا شدهاید به مراتب احتمال انتقال به سایرین کمتر خواهد بود، چرا که لود ویروس پایینتر است.
افرادی که به رغم واکسیناسیون در برابر کرونا مجدداً به این ویروس مبتلا شدهاند، معمولاً فرم خفیفتری از بیماری را تجربه کردهاند، موضوعی که به وضوح در موج ششم دیده شده است.
دکتر پیام طبرسی
رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری
سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
معاونت آموزشی و پژوهشی
به کوشش:
دکتر بابک پورقلیج
با تزریق دوز سوم واکسن و رعایت دستورالعملها شادی را به نوروز برگردانیم.
معاونت آموزشی سازمان نظام پزشکی
کره جنوبی اعلام کرده حداقل دو بیمار مبتلا به کووید۱۹ را شناسایی کرده که مبتلا به نوع جدیدی از ویروس کرونا هستند که اخیرا شناسایی شده و نامش را «دDelta Plus» گذاشتهاند. به نظر میرسد نوع «دلتاپلاس» از جهش دلتا ایجاد شده باشد که نخستین بار در کشور هند شناسایی شد.
برخی محققین معتقدند میزان سرایتپذیری نوع دلتاپلاس نسبت به نوع دلتا افزایش پیدا کرده، اما این موضوع هنوز به صورت قطعی اثبات نشده است. تا به حال این واریانت در کشورهای انگلستان، پرتقال و هند نیز شناسایی شده است.
بهنظر میرسد واکسنها موجود همچنان روی نوع جدید موثر هستند و باعث کاهش قابل توجه علائم و مرگومیر بیماران میشوند.
بسیار پیش آمده که افراد پس از دریافت واکسن کرونا به دنبال بروز عوارضی تب، بدن درد و سردرد میباشند تا از عملکرد موثر سیستم ایمنی خود در ایجاد حفاظت علیه ویروس مطمئن شوند!
سیستم ایمنی بدن با دو مکانیسم متفاوت در برابر هرگونه ماده ی خارجی از جمله واکسن عمل میکند:
۱- سیستم ایمنی ذاتی (نوتروفیلها و ماکروفاژها) که بلافاصله وارد میدان میشود.
۲- سیستم ایمنی اکتسابی که روزها تا هفتهها طول میکشد تا علیه ماده خارجی فعال شود.
عوارضی که بلافاصله پس از تزریق پیدا میشوند حاصل عملکرد سیستم ایمنی ذاتی بوده که فرد به فرد متفاوت است. این در حالیست که ایمنی طولانیمدت به دنبال فعالیت سیستم ایمنی اکتسابی و لنفوسیتها است و بنابراین مستقل از میزان بروز عوارض در روز پس از تزریق میباشد.
رسانه دانش ردا
ماهها پس از آغاز شیوع ویروس کرونا این تصور در بین بسیاری از افراد وجود دارد که بیماران مبتلا به کووید-۱۹ یا جان خود را از دست میدهند یا پس از دو هفته بهبود پیدا میکنند. اما مدل سومی هم وجود دارد و آن افرادی هستند که با اثرات و عوارض مداوم و مستمر این بیماری دست و پنجه نرم میکنند و در حال زندگی با آنها هستند.
گزارش انستیتوی ملی تحقیقات بهداشت بریتانیا میگوید این موضوع میتواند تاثیر روانی زیادی بر روی افرادی که طولانی مدت درگیر کووید-۱۹ هستند بگذارد.
مبتلایان به کووید-۱۹ در چه مدت بهبود پیدا میکنند؟
اگر فردی به کووید-۱۹ مبتلا شد، اغلب به او گفته میشود طی دو هفته از عفونت خفیف ویروس کرونا و در طی سه هفته از بیماری جدیتر بهبود پیدا میکند.
اما این گزارش میگوید که هزاران نفر هستند که با «کووید مستمر» در حال زندگی کردن هستند. با افزایش شیوع ویروس کرونا در سراسر بریتانیا این تعداد در ماههای آینده نیز احتمالا افزایش پیدا میکند.
بیبیسی در گزارش خود نوشته است طبق گفتوگو با ۱۴ عضو یک گروه حمایتی «کووید طولانی مدت» در فیسبوک و بر اساس آخرین تحقیقات منتشر شده، علائم تکراری روی همه چیز از تنفس گرفته تا مغز، قلب، سیستم عروقی، کلیهها، روده، کبد و پوست تاثیر میگذارد.
این علائم ممکن است بهدلیل چهار سندروم (عارضه) مختلف باشد:
-آسیب دائمی به ریهها و قلب
-سندروم پس از مراقبت ویژه
-سندروم خستگی پس از بیماری ویروسی
-ادامه علائم کووید-۱۹
در حال مشخص شدن است که برخی افراد با کووید-۱۹ دچار مریضی بلند مدت میشوند. برای برخی افراد عفونت با ویروس کرونا یک اپیزود گسسته نیست بلکه شروع یک دوره علائم مداوم و اغلب ناتوان کننده است.
در این گزارش آمده است: «در حال مشخص شدن است که برخی افراد با کووید-۱۹ دچار مریضی بلند مدت میشوند. برای برخی افراد عفونت با ویروس کرونا یک اپیزود گسسته نیست بلکه شروع یک دوره علائم مداوم و اغلب ناتوان کننده است.»
در این گزارش اضافه شده است: «برای برخی این موضوع مربوط به توانبخشی آنها پس از بستری شدن در بیمارستان است، اما برخی دیگر دچار یک عفونت اولیه میشوند که در خانه آن را مدیریت میکنند اما علائم با گذشت زمان شدیدتر میشود.»
در این گزارش به نظرسنجیهای کوچک صورت گرفته اشاره شده که یافتههای مشابهی را نشان میدهند. به طور مثال در تحقیقی که در ایتالیا انجام شد، مشخص شده است که ۸۷ درصد از افرادی که از بیمارستان رم مرخص شدهاند، ۶۰ روز پس از ابتلا به کووید-۱۹ همچنان دست کم یکی از علائم را با خود دارند. ۵۵ درصد گفتهاند که سه یا حتی بیشتر از سه علامت را دارند که شامل خستگی (۵۳ درصد)، تنگی نفس (۴۳ درصد)، درد مفاصل (۲۷ درصد) و درد در قفسه سینه (۲۲ درصد) میشد.
در این گزارش گفته شده است که تعداد نامشخصی از افراد در بریتانیا علائم کووید-۱۹ را داشتهاند و در خانه از خود مراقبت کردهاند. حدود ۱۰ درصد از افرادی که علائم خفیف کووید-۱۹ را داشتهاند و در بیمارستان بستری نشدهاند، گفته اند که علائم بیماری بیش از چهار هفته با آنها بوده است. از سوی دیگر تعدادی نیز که در بیمارستان بستری شده بودند، ادامه علائم بعد از هشت هفته یا بیشتر پس از ترخیص از بیمارستان را تایید کردهاند.
دکتر الین مکسول، نویسنده گزارش میگوید که او زمانی تصور میکرد افرادی که مبتلا به نوع شدید کووید-۱۹ شدهاند با عوارض بعدی بیشتری مواجه میشوند و در مقابل افراد مبتلایی که کمتر در معرض مرگ بودند نیز کمتر در معرض زندگی با عوارض طولانی مدت آن هستند، اما مطالعات نشان داد که چنین چیزی درست نیست.
وی تصریح میکند: «ما اکنون میدانیم افرادی بدون ثبت ابتلا به کووید-۱۹ وجود دارند که بیشتر از کسی که چندین هفته زیر دستگاه اکسیژن بوده است درگیر شده است.»
بیماری که بیش از شش ماه درگیر کووید-۱۹ است
جو هاوس، استاد دانشگاه بریستول، بیش از شش ماه پس از ابتلا به کووید-۱۹ هنوز به سر کار خود برنگشته است.
ابتدا با سرفههای بد و تنگی نفس شروع شد اما این موضوع قبل از تسکین مشکلات قلبی و درد عضلانی به خستگی در حد مرگ و سردرد تبدیل شد.
او میگوید: «روز دیگر که بلند شدم، سرگیجه داشتم، از حال رفتم و به اورژانس رفتم. بسیاری از افراد در گروه بیماران دارای علائم خفیف طبقهبندی میشوند اما در واقع اصلا خفیف نیست. ما به حمایت نیاز داریم».
گرچه تپش قلب و تنگی نفس او کمی بهبود یافته است اما علائم دیگر از بین نمیروند. شریک زندگی وی نیز علائمی از بیماری را تجربه میکند که آنها هم از بین نمیروند. در نتیجه پسران نوجوان وی مجبور شدند تمام کارهای پخت و پز و نظافت خانه را بر عهده بگیرند.
او میگوید: «بسیاری از افراد در گروه بیماران دارای علائم خفیف طبقهبندی میشوند اما در واقع اصلا خفیف نیست. ما به حمایت نیاز داریم.»
جو گرچه ذاتالریه داشت اما هرگز از نظر ویروس مورد آزمایش قرار نگرفت و در بیمارستان نیز بستری نشد.
وی گفت: «هر دوی ما در زمانی که بسیار بیمار بودیم وصیت خود را نوشتیم. این ترسناک بود.»
یورونیوز