تشخیص آسم ممکن است سخت باشد. پزشک فرزند شما علائم و فراوانی آنها و سابقه پزشکی کودک شما را در نظر می گیرد. ممکن است فرزند شما برای رد سایر شرایط و شناسایی محتمل ترین علت علائم به آزمایشاتی نیاز داشته باشد.

تعدادی از بیماری های دوران کودکی می توانند علائمی مشابه علائم آسم داشته باشند. برای پیچیده تر کردن تشخیص، این شرایط معمولاً با آسم نیز رخ می دهد. بنابراین، پزشک باید تعیین کند که آیا علائم کودک شما ناشی از آسم، وضعیتی غیر از آسم، یا هر دو آسم و شرایط دیگر است.

شرایطی که می تواند باعث ایجاد علائم شبه آسم شود عبارتند از:

• رینیت.
• سینوزیت.
• رفلاکس اسید یا بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD).
• مشکلات راه هوایی
• تنفس ناکارآمد.
• عفونت های دستگاه تنفسی مانند برونشیولیت و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV).

ممکن است فرزند شما به آزمایشات زیر نیاز داشته باشد:

• تست های عملکرد ریه که اسپیرومتری نیز نامیده می شود. پزشک آسم را در کودکان با همان آزمایش هایی که برای شناسایی بیماری در بزرگسالان استفاده می شود، تشخیص می دهند. اسپیرومتری میزان هوا و سرعت بازدم کودک شما را اندازه گیری می کند. ممکن است کودک شما در حالت استراحت، پس از ورزش و پس از مصرف داروی آسم، آزمایش عملکرد ریه داشته باشد.

  یکی دیگر از تست های عملکرد ریه، تحریک برونش است. با استفاده از اسپیرومتری، این آزمایش نحوه واکنش ریه ها به برخی تحریکات، مانند ورزش یا قرار گرفتن در معرض هوای سرد را اندازه گیری می کند.

• تست نیتریک اکساید بازدمی اگر تشخیص آسم پس از آزمایش‌های عملکرد ریه نامشخص باشد، ممکن است پزشک شما اندازه‌گیری سطح اکسید نیتریک را در نمونه بازدمی تنفس کودکتان توصیه کند. آزمایش اکسید نیتریک همچنین می تواند به تعیین اینکه آیا داروهای استروئیدی ممکن است برای آسم کودک شما مفید باشد یا خیر کمک کند.

با این حال، این آزمایشات آسم قبل از 5 سالگی دقیق نیستند. برای کودکان کوچک‌تر، درمانگرتان به اطلاعاتی که شما و فرزندتان درباره علائم ارائه می‌دهید تکیه می‌کند. گاهی اوقات نمی توان تشخیص را تا زمان طولانی، پس از ماه ها یا حتی سال ها مشاهده علائم انجام داد.

تست های آلرژی برای آسم آلرژیک

اگر به نظر می رسد کودک شما آسمی دارد که توسط آلرژی ایجاد شده است، پزشک ممکن است آزمایش پوستی آلرژی را توصیه کند. در طی آزمایش پوستی، پوست با عصاره‌های مواد آلرژی‌زای رایج مانند شوره حیوانات، کپک یا کنه‌های گرد و غبار خراشیده می‌شود و سپس نشانه‌های واکنش آلرژیک مشاهده می‌شود.

درمان اولیه به شدت آسم کودک شما بستگی دارد. هدف از درمان آسم تحت کنترل نگه داشتن علائم است، به این معنی که کودک شما دارای موارد زیر باشد:

• حداقل علائم یا بدون علائم.
• تعداد کم یا بدون شعله ور شدن آسم.
• هیچ محدودیتی در فعالیت بدنی یا ورزش وجود ندارد.
• حداقل استفاده از داروهای استنشاقی تسکین دهنده سریع، مانند آلبوترول (ProAir HFA، Ventolin HFA، و غیره). به این دستگاه های تنفسی، ابزار نجات نیز می گویند.
• عوارض جانبی داروها کم است یا اصلاً وجود ندارد.

درمان آسم هم شامل پیشگیری از علائم و هم درمان حمله آسم در حال پیشرفت است. داروی مناسب برای کودک شما به چند چیز بستگی دارد، از جمله:

• سن
• علائم
• محرک های آسم.
• روشی که به نظر می رسد بهترین کار برای تحت کنترل نگه داشتن آسم کودک شما است.

برای کودکان کمتر از 3 سال که علائم خفیف آسم دارند، ممکن است پزشک از روش انتظار و مشاهده استفاده کند. این امر به این دلیل است که اثرات طولانی مدت داروی آسم در نوزادان و کودکان خردسال مشخص نیست.

با این حال، اگر یک نوزاد یا کودک نوپا دوره های مکرر یا شدید خس خس سینه داشته باشد، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است دارویی تجویز کند تا ببیند آیا علائم را بهبود می بخشد یا خیر.

داروهای کنترل طولانی مدت

داروهای کنترلی پیشگیرانه و طولانی مدت التهاب راه های هوایی کودک شما را که منجر به علائم می شود کاهش می دهد. در بیشتر موارد، این داروها نیاز به مصرف روزانه دارند.

انواع داروهای کنترل طولانی مدت عبارتند از:

• کورتیکواستروئیدهای استنشاقی این داروها عبارتند از فلوتیکازون (Flovent Diskus)، بودزونید (Pulmicort Flexhaler)، مومتازون (Asmanex HFA)، سیکلسوناید (Alvesco)، بکلومتازون (Qvar Redihaler) و غیره. ممکن است کودک شما نیاز به استفاده از این داروها برای چند روز تا چند هفته قبل از رسیدن به حداکثر اثر داشته باشد.

  استفاده طولانی مدت از این داروها با اندکی کندی رشد در کودکان همراه است، اما اثر آن جزئی است. در بیشتر موارد، مزایای کنترل خوب آسم بیشتر از خطرات عوارض جانبی احتمالی است.

• اصلاح کننده های لوکوترین این داروهای خوراکی شامل مونتلوکاست (Singulair)، زافیرلوکاست (Accolate) و زیلوتون (Zyflo) است. آنها به جلوگیری از علائم آسم تا 24 ساعت کمک می کنند.

• استنشاقی ترکیبی این داروها حاوی یک کورتیکواستروئید استنشاقی به همراه یک آگونیست بتا طولانی اثر (LABA) هستند. آنها شامل فلوتیکازون و سالمترول (Advair Diskus)، بودزونید و فرموترول (Symbicort)، فلوتیکاسون و ویلانترول (Breo Ellipta) و مومتازون و فورموترول (Dulera) هستند.

  در برخی شرایط، آگونیست های بتا طولانی اثر با حملات شدید آسم مرتبط است. به همین دلیل، داروهای آگونیست بتا طولانی‌اثر (LABA) همیشه باید به کودک با یک اسپری استنشاقی که حاوی کورتیکواستروئید نیز است داده شود. این داروهای استنشاقی ترکیبی باید فقط برای آسمی استفاده شود که توسط سایر داروها به خوبی کنترل نمی شود.

• تئوفیلین (Theo-24). این یک قرص روزانه است که به باز نگه داشتن راه های هوایی کمک می کند. تئوفیلین ماهیچه های اطراف راه های هوایی را شل می کند تا تنفس راحت تر شود. این دارو بیشتر با استروئیدهای استنشاقی استفاده می شود. کودکانی که این دارو را مصرف می کنند باید به طور منظم خون خود را چک کنند.
• عوامل تعدیل کننده ایمنی Mepolizumab (Nucala)، dupilumab (Dupixent) و Benralizumab (Fasenra) ممکن است برای کودکان بالای 12 سال که آسم ائوزینوفیلیک شدید دارند مناسب باشند. Omalizumab (Xolair) را می توان برای کودکان 6 ساله یا بزرگتر که آسم آلرژیک متوسط ​​تا شدید دارند در نظر گرفت.

داروهای تسکین دهنده سریع

داروهای تسکین دهنده سریع راه های هوایی متورم را باز می کنند. داروهای تسکین دهنده نیز در صورت نیاز برای تسکین سریع و کوتاه مدت علائم در طول حمله آسم - یا قبل از ورزش در صورتی که پزشک کودک شما آن را توصیه کند، استفاده می شود.

انواع داروهای تسکین دهنده سریع عبارتند از:

• آگونیست های بتا کوتاه اثر. این داروهای گشادکننده برونش استنشاقی می توانند به سرعت علائم را در طول حمله آسم کاهش دهند. آنها شامل آلبوترول و لوالبوترول (Xopenex HFA) هستند. این داروها در عرض چند دقیقه عمل می‌کنند و اثرات آن چندین ساعت باقی می‌ماند.
• کورتیکواستروئیدهای خوراکی و داخل وریدی. این داروها التهاب راه هوایی ناشی از آسم شدید را تسکین می دهند. به عنوان مثال می توان به پردنیزون و متیل پردنیزولون اشاره کرد. آنها در صورت استفاده طولانی مدت می توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند، بنابراین فقط برای درمان علائم شدید آسم به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند.

درمان آسم ناشی از آلرژی

اگر آسم کودک شما توسط آلرژی تحریک یا بدتر شود، ممکن است کودک شما از درمان آلرژی مانند موارد زیر نیز بهره مند شود:

• اومالیزوماب. این دارو برای افرادی است که آلرژی و آسم شدید دارند. واکنش سیستم ایمنی بدن به مواد آلرژیک مانند گرده، کنه های گرد و غبار و شوره حیوانات خانگی را کاهش می دهد. Omalizumab هر 2 تا 4 هفته یکبار تزریق می شود.
• داروهای آلرژی. اینها شامل اسپری های خوراکی و بینی آنتی هیستامین ها و ضد احتقان ها و همچنین اسپری های بینی کورتیکواستروئید، کرومولین و ایپراتروپیوم می باشد.
• واکسن های آلرژی که ایمونوتراپی نیز نامیده می شود. تزریق ایمونوتراپی معمولاً یک بار در هفته به مدت چند ماه و سپس یک بار در ماه برای یک دوره 3 تا 5 ساله انجام می شود. با گذشت زمان، آنها به تدریج واکنش سیستم ایمنی کودک شما را به آلرژن های خاص کاهش می دهند.

فقط به داروهای تسکین دهنده سریع تکیه نکنید

داروهای طولانی مدت کنترل آسم مانند کورتیکواستروئیدهای استنشاقی سنگ بنای درمان آسم هستند. این داروها آسم را تحت کنترل نگه می‌دارند و احتمال اینکه کودک شما دچار حمله آسم شود را کاهش می‌دهد.

اگر کودک شما تشدید آسم داشته باشد، یک تسکین سریع، که نجات نیز نامیده می شود، می تواند فورا علائم را کاهش دهد. اما اگر داروهای کنترل طولانی‌مدت به درستی کار می‌کنند، کودک شما نیازی به استفاده مکرر از یک استنشاق سریع تسکین‌دهنده ندارد.

تعداد پاف هایی که فرزندتان در هفته استفاده می کند را یادداشت کنید. اگر کودک شما به طور مکرر نیاز به استفاده از استنشاق سریع تسکین دهنده دارد، به یک پزشک مراجعه کنید. احتمالاً باید داروی کنترل طولانی مدت فرزندتان را تنظیم کنید.

دستگاه های دارویی استنشاقی

داروهای کنترلی استنشاقی کوتاه مدت و بلند مدت با استنشاق دوز اندازه گیری شده دارو استفاده می شود.

• کودکان و نوجوانان بزرگتر ممکن است از یک دستگاه کوچک دستی به نام استنشاق با دوز اندازه گیری شده تحت فشار یا دستگاه استنشاقی که پودر ریز آزاد می کند استفاده کنند.
• نوزادان و کودکان نوپا باید از ماسک صورت متصل به استنشاق با دوز اندازه گیری شده یا نبولایزر برای دریافت مقدار مناسب دارو استفاده کنند.
• نوزادان باید از دستگاهی استفاده کنند که داروی مایع را به قطرات ریز تبدیل می کند، به نام نبولایزر. کودک شما ماسک صورت می پوشد و به طور منظم نفس می کشد در حالی که نبولایزر دوز صحیح دارو را تحویل می دهد.

برنامه عمل آسم

برای ایجاد یک برنامه اقدام مکتوب برای آسم با پزشک فرزندتان همکاری کنید. این می تواند بخش مهمی از درمان باشد، به خصوص اگر کودک شما آسم شدید داشته باشد. یک برنامه اقدام آسم می تواند به شما و فرزندتان کمک کند:

• تشخیص دهید که چه زمانی نیاز به تنظیم داروهای کنترل طولانی مدت دارید.
• تعیین کنید که درمان چقدر خوب کار می کند.
• علائم حمله آسم را شناسایی کنید و بدانید در صورت بروز آن چه باید بکنید.
• بدانید چه زمانی باید با یک پزشک تماس بگیرید یا به دنبال کمک اضطراری باشید.

کودکانی که از هماهنگی و درک کافی برخوردارند، ممکن است از یک دستگاه دستی برای اندازه گیری میزان تنفس خود استفاده کنند. این دستگاه جریان سنج اوج نامیده می شود. یک برنامه اقدام مکتوب آسم می تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا زمانی که اندازه گیری اوج جریان به یک سطح معین رسید چه کاری باید انجام دهید.

برنامه اقدام ممکن است از اندازه گیری ها و علائم اوج جریان استفاده کند تا آسم کودک شما را به مناطقی مانند منطقه سبز، منطقه زرد و قرمز طبقه بندی کند. این مناطق با علائم به خوبی کنترل شده، علائم تا حدی کنترل شده و علائم ضعیف کنترل شده مطابقت دارند. این امر ردیابی آسم فرزند شما را آسان تر می کند.

علائم و محرک های کودک شما احتمالاً در طول زمان تغییر می کند. علائم را مشاهده کنید و با درمانگر کودک خود همکاری کنید تا داروها را در صورت نیاز تنظیم کنید.

اگر علائم کودک شما برای مدتی کاملاً کنترل شود، ممکن است پزشک شما کاهش دوز یا قطع داروهای آسم را توصیه کند. این به عنوان درمان تدریجی شناخته می شود. اگر آسم کودک شما به خوبی کنترل نشده باشد، ممکن است پزشک بخواهد داروها را افزایش دهد، تغییر دهد یا اضافه کند. این به عنوان درمان مرحله ای شناخته می شود.

انجام اقداماتی برای کاهش مواجهه فرزندتان با محرک‌های آسم، احتمال حملات آسم را کاهش می‌دهد. بسته به عواملی که باعث ایجاد آسم در کودک شما می شود، گام ها برای جلوگیری از محرک ها متفاوت است. در اینجا مواردی وجود دارد که ممکن است کمک کند:

• رطوبت کم را در خانه حفظ کنید. اگر در آب و هوای مرطوب زندگی می کنید، با پزشک کودک خود در مورد استفاده از دستگاهی برای خشک نگه داشتن هوا که رطوبت گیر نامیده می شود صحبت کنید.
• هوای داخل خانه را تمیز نگه دارید. از یک متخصص گرمایش و تهویه مطبوع بخواهید هر سال سیستم تهویه مطبوع شما را بررسی کند. فیلترهای سیستم گرمایشی و سرمایشی و تهویه مطبوع خود را طبق دستورالعمل سازنده تغییر دهید. همچنین نصب فیلتر ذرات ریز را در سیستم تهویه خود در نظر بگیرید.
• شوره حیوانات خانگی را کاهش دهید. اگر کودک شما به شوره حساسیت دارد، بهتر است از حیوانات خانگی با خز یا پر خودداری کنید. اگر حیوانات خانگی دارید، حمام کردن یا نظافت منظم آنها نیز ممکن است میزان شوره را کاهش دهد. حیوانات خانگی را از اتاق کودک خود دور نگه دارید.
• از کولر گازی خود استفاده کنید. تهویه مطبوع به کاهش میزان گرده موجود در هوا از درختان، علف‌ها و علف‌های هرز کمک می‌کند که راه خود را در داخل خانه پیدا می‌کنند. تهویه مطبوع همچنین رطوبت داخل خانه را کاهش می دهد و می تواند قرار گرفتن کودک شما در معرض گرد و غبار را کاهش دهد. اگر تهویه مطبوع ندارید، سعی کنید در فصل گرده افشانی پنجره های خود را بسته نگه دارید.
• گرد و غبار را به حداقل برسانید. گرد و غباری را که می تواند علائم شبانه را تشدید کند، با تنظیم برخی موارد در اتاق خواب فرزندتان کاهش دهید. به عنوان مثال، بالش ها، تشک ها و تخت های فنردار در پوشش های ضد گرد و غبار. حذف موکت و نصب کفپوش سخت در خانه خود، به ویژه در اتاق خواب فرزندتان را در نظر بگیرید. از پرده ها و پرده های قابل شستشو استفاده کنید.
• مرتب تمیز کنید. حداقل هفته ای یکبار خانه خود را تمیز کنید تا گرد و غبار و مواد حساسیت زا از بین برود.
• قرار گرفتن کودک در معرض هوای سرد را کاهش دهید. اگر آسم کودک شما در اثر هوای سرد و خشک بدتر می شود، استفاده از ماسک صورت در بیرون می تواند کمک کننده باشد.

در حالی که برخی از درمان‌های جایگزین برای آسم استفاده می‌شوند، در بیشتر موارد تحقیقات بیشتری برای مشاهده میزان عملکرد آنها و تعیین عوارض جانبی احتمالی مورد نیاز است. درمان های جایگزینی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:

• تکنیک های تنفس اینها شامل برنامه های تنفس ساختاری، مانند تکنیک تنفس بوتیکو، روش پاپورث و تمرینات تنفسی یوگا، معروف به پرانایاما است.
• تکنیک های آرامش بخش. تکنیک هایی مانند مدیتیشن، بیوفیدبک، هیپنوتیزم و آرام سازی پیشرونده عضلانی ممکن است با کاهش تنش و استرس به آسم کمک کند.

• داروهای گیاهی و مکمل ها. چند داروی گیاهی از جمله سیاه دانه، روغن ماهی و منیزیم برای آسم آزمایش شده است. با این حال، مطالعات بیشتری برای ارزیابی سود و ایمنی آنها مورد نیاز است.

  گیاهان و مکمل ها می توانند عوارض جانبی داشته باشند و با داروهای دیگری که کودک شما مصرف می کند تداخل داشته باشند. قبل از استفاده از هر گونه گیاه یا مکمل، با پزشک کودک خود صحبت کنید.

کمک به فرزندتان در مدیریت آسم می تواند استرس زا باشد. این نکات را در ذهن داشته باشید تا زندگی را تا حد امکان آسان کنید:

• درمان را به بخشی منظم از زندگی تبدیل کنید. اگر کودک شما مجبور است داروی روزانه مصرف کند، این کار را بزرگ نکنید – این امر باید به اندازه خوردن صبحانه یا مسواک زدن معمول باشد.

• از یک برنامه اقدام مکتوب آسم استفاده کنید. با پزشک فرزندتان همکاری کنید تا برنامه اقدام کودک خود را تهیه کنید و یک نسخه از آن را به همه مراقبان کودک خود، مانند ارائه دهندگان مراقبت از کودک، معلمان، مربیان و والدین دوستان فرزندتان بدهید.

  پیروی از یک برنامه مکتوب می تواند به شما و فرزندتان کمک کند تا علائم را زودتر شناسایی کنید و اطلاعات مهمی در مورد نحوه درمان روزانه آسم فرزندتان و نحوه برخورد با حمله آسم ارائه دهید.

• دلگرم کننده باشید. توجه خود را به کارهایی که فرزندتان می تواند انجام دهد متمرکز کنید، نه روی محدودیت ها. معلمان، پرستاران مدرسه، مربیان، بستگان و دوستان را در کمک به فرزندتان در مدیریت آسم مشارکت دهید.

  بازی و فعالیت معمولی را تشویق کنید. فعالیت های کودک خود را به دلیل ترس از حمله آسم محدود نکنید - با پزشک کودک خود برای کنترل علائم ناشی از ورزش کار کنید.

• آرام باشید و کنترل داشته باشید. اگر علائم آسم بدتر شد، دچار تزلزل نشوید. بر روی برنامه عمل آسم کودک خود تمرکز کنید و کودک خود را در هر مرحله مشارکت دهید تا کودک شما بفهمد چه اتفاقی می افتد.
• با سایر والدین کودکان مبتلا به آسم صحبت کنید. چت روم ها و تابلوهای پیام در اینترنت یا یک گروه پشتیبانی محلی می توانند شما را با والدینی که با چالش های مشابهی روبرو هستند ارتباط دهند.
• به فرزندتان کمک کنید با افراد مبتلا به آسم ارتباط برقرار کند. فرزند خود را به "کمپ آسم" بفرستید یا فعالیت های سازماندهی شده دیگری برای کودکان مبتلا به آسم پیدا کنید. این می تواند به کودک شما کمک کند که کمتر احساس انزوا کند و درک بهتری از آسم و درمان آن پیدا کند.

کاری که می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم کودک شما، به شدت آنها و زمان بروز آنها. توجه داشته باشید که چه زمانی علائم کودک شما را بیشتر آزار می دهد - برای مثال، اگر علائم در ساعات خاصی از روز بدتر می شوند. در فصول خاص؛ هنگامی که کودک شما در معرض هوای سرد، گرده یا سایر عوامل محرک قرار می گیرد. یا زمانی که کودک شما سخت بازی می کند یا ورزش می کند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی که فرزند شما داشته است.
• تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که کودک شما مصرف می کند، از جمله دوزهای مصرفی.
• سوالاتی که باید از پزشک کودک خود بپرسید .

برای آسم یا علائم مشابه آسم، سوالاتی که باید بپرسید عبارتند از:

• آیا آسم محتمل ترین علت مشکلات تنفسی کودک من است؟
• چه چیز دیگری می تواند باعث علائم کودک من شود؟
• فرزند من به چه آزمایشاتی نیاز دارد؟
• آیا وضعیت فرزند من به احتمال زیاد موقتی است یا مزمن؟
• چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• فرزند من مراقبتهای سلامت دیگری دارد. چگونه می توانیم آنها را با هم مدیریت کنیم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که فرزندم باید رعایت کند؟
• آیا فرزندم باید به متخصص مراجعه کند؟
• آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.