نمای کلی

رفلاکس نوزاد زمانی است که نوزاد مایع یا غذا را بیرون می ریزد. این امر زمانی اتفاق می افتد که محتویات معده از معده نوزاد به مری برگردد. مری لوله عضلانی است که دهان را به معده متصل می کند.

رفلاکس در نوزادان سالم بارها در روز اتفاق می افتد. تا زمانی که کودک شما سالم و راضی است و به خوبی رشد می کند، رفلاکس دلیلی برای نگرانی نیست. این عارضه که گاهی رفلاکس معده به مری (GER) نامیده می شود، با بزرگتر شدن نوزاد کمتر می شود. ادامه رفلاکس نوزاد پس از 18 ماهگی غیرعادی است.

در موارد نادر، رفلاکس نوزاد منجر به کاهش وزن یا رشدی می شود که از سایر کودکان هم سن و جنس عقب است. این علائم ممکن است نشان دهنده یک مشکل پزشکی باشد. این مشکلات پزشکی ممکن است شامل آلرژی، انسداد در دستگاه گوارش یا بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) باشد. GERD شکل جدی تری از GER است که باعث مشکلات جدی سلامتی می شود.

علائم

در بیشتر موارد، رفلاکس نوزاد دلیلی برای نگرانی نیست. غیرعادی است که محتویات معده اسید کافی داشته باشد تا گلو یا مری را تحریک کند و علائم ایجاد کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر کودک شما:

• وزن نمی گیرد
• به طور مداوم به شدت تف می کند و باعث می شود محتویات معده از دهان خارج شود. به این حالت استفراغ جهنده می گویند.
• مایع سبز یا زرد را تف می کند.
• خون یا محتویات معده را که شبیه تفاله قهوه است بیرون می دهد.
• از غذا خوردن یا شیر خوردن امتناع می کند.
• خون در مدفوع دارد.
• دچار مشکل در تنفس یا سرفه ای است که از بین نمی رود.
• آب دهان از 6 ماهگی یا بیشتر شروع می شود.
• بعد از خوردن غذا به طور غیرعادی تحریک پذیر است.
• انرژی زیادی ندارد

برخی از این علائم ممکن است نشان دهنده شرایط جدی اما قابل درمان باشد. اینها شامل GERD یا انسداد در دستگاه گوارش است.

علل

در نوزادان، حلقه عضلانی بین مری و معده هنوز به طور کامل رشد نکرده است. این عضله اسفنکتر تحتانی مری (LES) نامیده می شود. هنگامی که LES به طور کامل توسعه نیافته است، به محتویات معده اجازه می دهد تا به مری برگردند. با گذشت زمان، LES به طور معمول بالغ می شود. این دریچه هنگامی که کودک شما قورت می دهد باز می شود و در مواقع دیگر محکم بسته می شود و محتویات معده را در جایی که به آن تعلق دارد نگه می دارد.

برخی از عواملی که در رفلاکس نوزاد نقش دارند در نوزادان رایج هستند و اغلب نمی توان از آنها اجتناب کرد. اینها شامل دراز کشیدن بیشتر اوقات و تغذیه با رژیم غذایی تقریباً کاملاً مایع است.

گاهی اوقات رفلاکس نوزاد می تواند ناشی از شرایط جدی تری باشد، مانند:

• GERD : رفلاکس اسید کافی برای تحریک و آسیب به پوشش مری دارد.
• تنگی پیلور: یک دریچه عضلانی به غذا اجازه می دهد تا از معده خارج شود و به عنوان بخشی از هضم وارد روده کوچک شود. در تنگی پیلور، دریچه ضخیم شده و بزرگتر از آنچه که باید می شود. سپس دریچه ضخیم شده غذا را در معده به دام می اندازد و مانع از ورود آن به روده کوچک می شود.
• عدم تحمل غذایی: پروتئین موجود در شیر گاو رایج ترین محرک است.
• ازوفاژیت ائوزینوفیلیک: نوع خاصی از گلبول های سفید خون ایجاد می شود و به پوشش مری آسیب می رساند. این گلبول سفید ائوزینوفیل نامیده می شود.
• سندرم ساندیفر( Sandifer syndrome): این سندروم باعث کج شدن و چرخش نامنظم سر و حرکاتی شبیه تشنج می شود. این وضعیت یک عواقب نادر GERD است .
  
  

عوامل خطر

رفلاکس نوزاد شایع است. اما برخی چیزها احتمال رفلاکس نوزاد را بیشتر می کند. این موارد عبارتند از:

• زایمان زودرس
• بیماری های ریوی، مانند فیبروز کیستیک
• شرایطی که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد، مانند فلج مغزی
• جراحی قبلی روی مری
  
  

عوارض

رفلاکس نوزاد معمولا خود به خود برطرف می شود. به ندرت برای نوزادان مشکل ایجاد می کند.

اگر کودک شما بیماری جدی تری مانند GERD داشته باشد ، رشد کودک شما ممکن است از رشد سایر کودکان عقب بماند. برخی از تحقیقات نشان می‌دهد که نوزادانی که مکرراً دچار تف کردن می‌شوند ممکن است در اواخر دوران کودکی به GERD مبتلا شوند.

تشخیص

پزشک کودک شما با یک معاینه فیزیکی شروع می کند و از شما سوالاتی در مورد علائم کودک می پرسد. اگر کودک شما سالم است، همانطور که انتظار می رود رشد می کند و به نظر می رسد که راضی است، معمولاً آزمایش لازم نیست. با این حال، در برخی موارد، پزشک شما ممکن است توصیه کند:

• سونوگرافی: این تست تصویربرداری می تواند تنگی پیلور را تشخیص دهد.
• تست های آزمایشگاهی: آزمایش خون و ادرار می تواند به شناسایی یا رد علل احتمالی استفراغ مکرر و افزایش کم وزن کمک کند.
• پایش PH مری: برای اندازه گیری اسیدیته در مری کودک، پزشک لوله نازکی را از طریق بینی یا دهان کودک وارد مری می کند. لوله به دستگاهی متصل است که اسیدیته را کنترل می کند. کودک شما ممکن است نیاز داشته باشد در حالی که تحت نظر است در بیمارستان بماند.
• اشعه ایکس: این تصاویر می توانند مشکلات موجود در دستگاه گوارش مانند انسداد را تشخیص دهند. ممکن است قبل از آزمایش مایع حاجب از شیشه شیر به کودک شما داده شود. این مایع معمولاً باریم است.
• آندوسکوپی فوقانی: پزشک لوله مخصوصی را که دارای یک لنز دوربین و یک منبع نور است از طریق دهان کودک شما به مری، معده و قسمت فوقانی روده کوچک می گذراند. به این لوله آندوسکوپ می گویند. نمونه های بافت ممکن است برای تجزیه و تحلیل گرفته شود. برای نوزادان و کودکان، آندوسکوپی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. بیهوشی عمومی ترکیبی از داروهایی است که قبل از جراحی یا سایر روش های پزشکی حالتی شبیه به خواب ایجاد می کند.

درمان

برای اکثر نوزادان، ایجاد برخی تغییرات در تغذیه باعث کاهش رفلاکس نوزاد می شود تا زمانی که خود به خود برطرف شود.

داروها

داروهای رفلاکس معمولاً برای درمان رفلاکس بدون عارضه در کودکان استفاده نمی شوند. اما پزشک کودک شما ممکن است یک داروی مسدودکننده اسید را برای چند هفته یا چند ماه توصیه کند. داروهای مسدودکننده اسید عبارتند از سایمتیدین (Tagamet HB)، فاموتیدین (Pepcid AC) و امپرازول منیزیم (Prilosec). پزشک کودک شما ممکن است یک داروی مسدود کننده اسید را توصیه کند اگر کودک شما:

• افزایش وزن ضعیفی دارد و تغییرات در تغذیه موثر نبوده است
• از تغذیه امتناع می کند
• مری ملتهب دارد
• آسم مزمن دارد

عمل جراحی

در موارد نادر، ممکن است کودک شما نیاز به جراحی داشته باشد. این تنها در صورتی انجام می شود که کودک شما به اندازه کافی وزن اضافه نمی کند یا به دلیل ریفلاکس دچار مشکل تنفسی می شود. در طی جراحی، LES بین مری و معده سفت می شود. این امر از برگشت اسید به مری جلوگیری می کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای به حداقل رساندن رفلاکس:

• به کودک خود در وضعیت عمودی شیر بدهید: سپس کودک خود را به مدت 30 دقیقه پس از شیر خوردن در حالت نشسته نگه دارید. جاذبه می تواند به محتویات معده کمک کند در جایی که به آن تعلق دارند باقی بمانند. مراقب باشید تا زمانی که غذا در حال ته نشین شدن است، کودک خود را تکان ندهید یا تکان نخورید.
• سعی کنید حجم وعده های غذایی را کوچکتر و دفعات تغذیه را افزایش دهید: اگر با شیشه شیر می‌خورد به نوزادتان کمی کمتر از حد معمول شیر بدهید یا زمان شیردهی را کمی کاهش دهید.
• برای آروغ زدن کودکتان وقت بگذارید: آروغ زدن های مکرر در حین و بعد از شیر خوردن می تواند از تجمع هوا در معده کودک شما جلوگیری کند.
• کودک را به پشت بخوابانید: بیشتر نوزادان باید به پشت بخوابند، حتی اگر رفلاکس داشته باشند.

به خاطر داشته باشید که ریفلاکس نوزاد معمولاً دلیل کمی برای نگرانی است. فقط کافی است مقدار زیادی پارچه آروغ در دسترس داشته باشید تا رفلاکس کودکتان متوقف شود.

آماده شدن برای قرار ملاقات شما

می توانید با مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود شروع کنید. یا ممکن است فوراً به متخصص بیماری های گوارشی کودکان به نام متخصص گوارش کودکان ارجاع داده شوید.

برای رفلاکس نوزاد، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم کودک من می شود؟
• به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگری برای علائم کودک من چیست؟
• نوزاد من به چه آزمایشاتی نیاز دارد؟
• آیا وضعیت کودک من به احتمال زیاد موقتی است یا مزمن؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های رویکرد اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• کودک من مراقبت های سلامت دیگری دارد. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید برای کودکم رعایت کنم؟
• آیا باید نوزادم را نزد متخصص ببرم؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً از شما سؤالاتی می پرسد، مانند:

• علائم کودک شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم کودک شما مداوم بوده یا گاه به گاه؟
• علائم کودک شما چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی باعث بهبود وضعیت کودک شما می شود؟
• به نظر می رسد چه چیزی وضعیت کودک شما را بدتر می کند؟

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

از انجام هر کاری که به نظر می رسد علائم کودک شما را بدتر می کند خودداری کنید.