تشخیص

پزشک شما سوالاتی در مورد سلامتی شما می پرسد و پوست بدن، پوست سر و ناخن های شما را بررسی می کند. سپس پزشک ممکن است نمونه کوچکی از پوست (بیوپسی) را برای بررسی زیر میکروسکوپ بگیرد. این به تعیین نوع پسوریازیس و رد سایر اختلالات کمک می کند.

درمان

هدف از درمان پسوریازیس جلوگیری از رشد سریع سلول های پوست و از بین بردن پوسته ها است. گزینه ها شامل کرم ها و پمادها (درمان موضعی)، نور درمانی (فوتوتراپی) و داروهای خوراکی یا تزریقی است.

اینکه کدام درمان‌ها را استفاده می‌کنید بستگی به شدت پسوریازیس و میزان پاسخ‌دهی آن به درمان‌های قبلی و اقدامات خودمراقبتی دارد. ممکن است لازم باشد قبل از یافتن روشی مؤثر، داروهای مختلف یا ترکیبی از درمان‌ها را امتحان کنید. حتی با درمان موفقیت آمیز، معمولاً بیماری عود می کند.

درمان موضعی

• کورتیکواستروئیدها: این داروها رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​تجویز می شوند. آنها به صورت روغن، پماد، کرم، لوسیون، ژل، فوم، اسپری و شامپو در دسترس هستند. پمادهای کورتیکواستروئیدی ملایم (هیدروکورتیزون) معمولاً برای نواحی حساس مانند صورت یا چین‌های پوستی و برای درمان لکه‌های گسترده توصیه می‌شوند. کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است یک بار در روز در طول عود، و در روزهای متناوب یا آخر هفته در طول بهبودی استفاده شوند.

  پزشک شما ممکن است کرم یا پماد کورتیکواستروئید قوی تری - تریامسینولون  یا کلوبتازول  برای مناطق کوچکتر، کمتر حساس یا سخت تر برای درمان تجویز کند.

  استفاده طولانی مدت یا استفاده بیش از حد از کورتیکواستروئیدهای قوی می تواند پوست را نازک کند. با گذشت زمان، کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است کار خود را متوقف کنند.

• آنالوگ های ویتامین D: اشکال مصنوعی ویتامین D - مانند کلسی پوترین و کلسیتریول رشد سلول های پوست را کند می کند. این نوع دارو ممکن است به تنهایی یا همراه با کورتیکواستروئیدهای موضعی استفاده شود. کلسیتریول ممکن است باعث تحریک کمتر در نواحی حساس شود. کلسی پوترین و کلسیتریول معمولاً گرانتر از کورتیکواستروئیدهای موضعی هستند.

• رتینوئیدها: تازاروتن به صورت ژل یا کرم موجود است. این درمان یک یا دو بار در روز استفاده می شود. شایع ترین عوارض جانبی، تحریک پوست و افزایش حساسیت به نور است.

  مصرف تازاروتن در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید توصیه نمی شود.

• مهارکننده های کلسینورین: مهارکننده های کلسینورین مانند تاکرولیموس  و پیمکرولیموس  بثورات را آرام کرده و تجمع پوسته پوسته را کاهش می دهد. آنها می توانند به ویژه در نواحی پوست نازک، مانند اطراف چشم، جایی که کرم های استروئیدی یا رتینوئیدها تحریک کننده یا مضر هستند، مفید باشند.

  در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید، مهارکننده های کلسینورین توصیه نمی شود. این دارو همچنین به دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست و لنفوم برای استفاده طولانی مدت در نظر گرفته نشده است.

• اسید سالیسیلیک: شامپوهای اسید سالیسیلیک و محلول های پوست سر باعث کاهش پوسته پوسته شدن پسوریازیس پوست سر می شوند. آنها در انواع بدون نسخه یا نسخه ای موجود هستند. این نوع محصول ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر درمان‌های موضعی استفاده شود، زیرا پوست سر را برای جذب راحت‌تر دارو آماده می‌کند.

• قطران زغال سنگ: قطران زغال سنگ پوسته پوسته شدن، خارش و التهاب را کاهش می دهد. این دارو در انواع بدون نسخه و نسخه در دسترس بوده و به اشکال مختلف مانند شامپو، کرم و روغن موجود است. این محصولات می توانند پوست را تحریک کنند. آنها همچنین عامل آشفتگی بیمار هستند، لباس و ملافه را لکه دار می کنند و می توانند بوی تند داشته باشند.

  درمان قطران زغال سنگ در دوران بارداری یا شیردهی توصیه نمی شود.

• آنترالین: آنترالین یک کرم قطران است که رشد سلول های پوست را کند می کند. همچنین می تواند پوسته ها را از بین ببرد و پوست را صاف تر کند. برای استفاده روی صورت یا اندام تناسلی در نظر گرفته نشده است. آنترالین می تواند پوست را تحریک کند و تقریباً هر چیزی را که لمس می کند لکه دار می کند. معمولاً برای مدت کوتاهی اعمال می شود و سپس شسته می شود.

نور درمانی

نور درمانی خط اول درمان پسوریازیس متوسط ​​تا شدید است، چه به تنهایی یا همراه با داروها. این شامل قرار دادن پوست در معرض مقادیر کنترل شده نور طبیعی یا مصنوعی است. درمان های مکرر ضروری است. با پزشک خود در مورد اینکه آیا فتوتراپی خانگی گزینه ای برای شماست یا خیر صحبت کنید.

• نور خورشید: قرار گرفتن کوتاه و روزانه در معرض نور خورشید (هلیوتراپی) ممکن است پسوریازیس را بهبود بخشد. قبل از شروع یک رژیم نور خورشید، از پزشک خود در مورد ایمن ترین راه برای استفاده از نور طبیعی برای درمان پسوریازیس سوال کنید.
• پهنای باند وسیع UVB : دوزهای کنترل شده نور باند پهن UVB از منبع نور مصنوعی می تواند تکه های پسوریازیس، پسوریازیس گسترده و پسوریازیسی را که با درمان های موضعی بهبود نمی یابد، درمان کند. عوارض جانبی کوتاه مدت ممکن است شامل پوست ملتهب، خارش و خشکی باشد.
• پهنای باند باریک UVB: درمان نور باند باریک UVB ممکن است موثرتر از درمان باند پهن UVB باشد. این روش در بسیاری از جاها جایگزین درمان باند پهن شده است. معمولاً دو یا سه بار در هفته تا زمانی که پوست بهبود یابد و سپس کمتر برای درمان نگهدارنده تجویز می شود. اما نوردرمانی UVB باند باریک ممکن است عوارض جانبی شدیدتری نسبت به باند پهن UVB ایجاد کند.

• پسورالن به علاوه اشعه ماوراء بنفش A (PUVA): این درمان شامل مصرف یک داروی حساس کننده نور (پسورالن) قبل از قرار دادن پوست آسیب دیده در معرض نور UVA است. نور UVA نسبت به نور UVB عمیق‌تر به پوست نفوذ می‌کند و پسورالن باعث می‌شود پوست در برابر قرار گرفتن در معرض UVA واکنش بیشتری نشان دهد.

  این درمان تهاجمی تر به طور مداوم پوست را بهبود می بخشد و اغلب برای پسوریازیس شدیدتر استفاده می شود. عوارض جانبی کوتاه مدت ممکن است شامل حالت تهوع، سردرد، سوزش و خارش باشد. عوارض جانبی احتمالی درازمدت شامل خشکی و چین و چروک پوست، کک و مک، افزایش حساسیت به نور خورشید و افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست از جمله ملانوم است.

• لیزر اگزایمر: با این شکل از نور درمانی، یک نور UVB قوی فقط پوست آسیب دیده را هدف قرار می دهد. لیزر درمانی اگزایمر به جلسات کمتری نسبت به فتوتراپی سنتی نیاز دارد زیرا از نور UVB قدرتمندتری استفاده می شود. عوارض جانبی ممکن است شامل التهاب و تاول باشد.

داروهای خوراکی یا تزریقی

اگر مبتلا به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید هستید، یا اگر سایر درمان‌ها مؤثر نبوده‌اند، پزشک ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی (سیستمیک) را تجویز کند. برخی از این داروها فقط برای دوره های کوتاهی استفاده می شوند و ممکن است با درمان های دیگر جایگزین شوند زیرا بالقوه دارای عوارض جانبی شدید هستند.

• استروئیدها: اگر چند تکه کوچک و مزمن پسوریازیس دارید، ممکن است پزشک شما تزریق تریامسینولون را مستقیماً به آنها پیشنهاد دهد.
• رتینوئیدها: آسیترتین و سایر رتینوئیدها قرص هایی هستند که برای کاهش تولید سلول های پوست استفاده می شوند. عوارض جانبی ممکن است شامل خشکی پوست و درد عضلانی باشد. این داروها در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید توصیه نمی شود.

• بیولوژیک: این داروها که معمولاً به صورت تزریقی تجویز می شوند، سیستم ایمنی بدن را به گونه ای تغییر می دهند که چرخه بیماری را مختل می کند و علائم و نشانه های بیماری را در عرض چند هفته بهبود می بخشد. تعدادی از این داروها برای درمان پسوریازیس متوسط ​​تا شدید در افرادی که به درمان‌های خط اول پاسخ نداده‌اند تأیید شده‌اند. گزینه‌ها عبارتند از: اتانرسپت (Enbrel)، اینفلیکسیماب (Remicade)، آدالیموماب (Humira)، ustekinumab (Stelara)، risankizumab-rzaa (Skyrizi) و ixekizumab (Taltz). سه مورد از آنها - اتانرسپت، ixekizumab و ustekinumab - برای کودکان تایید شده است. این نوع داروها گران هستند و ممکن است تحت پوشش طرح های بیمه سلامت قرار گیرند یا نباشند.

  داروهای بیولوژیک باید با احتیاط استفاده شوند زیرا خطر سرکوب سیستم ایمنی بدن را به گونه‌ای دارند که خطر ابتلا به عفونت‌های جدی را افزایش می‌دهد. افرادی که از این درمان ها استفاده می کنند باید از نظر سل غربالگری شوند.

• متوترکسات: متوترکسات (Trexall) که معمولاً به صورت هفتگی به صورت یک دوز خوراکی تجویز می شود، تولید سلول های پوست را کاهش می دهد و التهاب را سرکوب می کند. این دارو نسبت به adalimumab و infliximab کمتر موثر است. ممکن است باعث ناراحتی معده، کاهش اشتها و خستگی شود. افرادی که به مدت طولانی متوترکسات مصرف می کنند نیاز به آزمایش مداوم برای نظارت بر شمارش خون و عملکرد کبد خود دارند.

  افراد باید حداقل سه ماه قبل از اقدام به بارداری، مصرف متوترکسات را قطع کنند. مصرف این دارو برای کسانی که در دوران شیردهی هستند توصیه نمی شود.

• سیکلوسپورین: سیکلوسپورین (Gengraf، Neoral، Sandimmune) که به صورت خوراکی برای پسوریازیس شدید مصرف می شود، سیستم ایمنی را سرکوب می کند. از نظر اثربخشی مشابه متوترکسات است اما نمی توان به طور مداوم بیش از یک سال از آن استفاده کرد. سیکلوسپورین مانند سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، خطر عفونت و سایر مشکلات سلامتی از جمله سرطان را افزایش می دهد. افرادی که سیکلوسپورین درازمدت مصرف می کنند نیاز به آزمایش مداوم برای نظارت بر فشار خون و عملکرد کلیه خود دارند.

  این داروها در دوران بارداری یا شیردهی یا اگر قصد بارداری دارید توصیه نمی شود.

• سایر داروها: تیوگوانین (Tabloid) و هیدروکسی اوره (Droxia، Hydrea) داروهایی هستند که می توانند در صورت عدم مصرف داروهای دیگر مورد استفاده قرار گیرند. با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی این داروها صحبت کنید.

ملاحظات درمانی

شما و پزشکتان یک رویکرد درمانی را بر اساس نیازهای خود و نوع و شدت پسوریازیس خود انتخاب خواهید کرد. احتمالاً با ملایم ترین درمان ها - کرم های موضعی و درمان با اشعه ماوراء بنفش (فوتوتراپی) شروع خواهید کرد. سپس، اگر وضعیت شما بهبود نیافت، ممکن است به سراغ درمان های قوی تری بروید.

افراد مبتلا به پسوریازیس پوسچولار یا اریترودرمیک معمولاً باید با داروهای قوی‌تر (سیستمیک) شروع کنند.

در هر شرایطی، هدف یافتن موثرترین راه برای کاهش سرعت گردش سلولی با کمترین عوارض جانبی ممکن است.

طب جایگزین

برخی از مطالعات ادعا می‌کنند که درمان‌های جایگزین (طب مکمل) - محصولات و روش‌هایی که بخشی از مراقبت‌های پزشکی مرسوم نیستند یا خارج از روش سنتی غربی توسعه یافته‌اند - علائم پسوریازیس را کاهش می‌دهند. نمونه‌هایی از درمان‌های جایگزین مورد استفاده توسط افراد مبتلا به پسوریازیس شامل رژیم‌های غذایی خاص، ویتامین‌ها، طب سوزنی و محصولات گیاهی است که روی پوست اعمال می‌شود. هیچ یک از این رویکردها با شواهد قوی پشتیبانی نمی شود، اما به طور کلی بی خطر هستند و ممکن است به کاهش خارش و پوسته پوسته شدن در افراد مبتلا به پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​کمک کنند.

• کرم عصاره آلوئه: کرم عصاره آلوئه که از برگ های گیاه آلوئه ورا گرفته می شود، ممکن است پوسته پوسته شدن، خارش و التهاب را کاهش دهد. ممکن است لازم باشد چند بار در روز به مدت یک ماه یا بیشتر از کرم استفاده کنید تا هر گونه بهبودی در پوست خود مشاهده کنید.
• مکمل های روغن ماهی: درمان خوراکی روغن ماهی در ترکیب با UVB درمانی ممکن است میزان بثورات را کاهش دهد. مالیدن روغن ماهی روی پوست آسیب دیده و پوشاندن آن با یک پانسمان به مدت شش ساعت در روز به مدت چهار هفته ممکن است باعث بهبود پوسته پوسته شدن پوست شود.
• انگور اورگان: انگور اورگان - همچنین به عنوان زرشک شناخته می شود - روی پوست مالیده می شود و ممکن است شدت پسوریازیس را کاهش دهد.

اگر در حال بررسی داروهای جایگزین برای کاهش علائم و نشانه های پسوریازیس هستید، با پزشک خود در مورد مزایا و معایب این روش ها صحبت کنید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

این اقدامات خودمراقبتی را برای مدیریت بهتر پسوریازیس خود امتحان کنید:

• روزانه حمام کنید: به جای شستشوی خشن پوست در دوش یا حمام، پوست را نرم و به آرامی بشویید. از آب ولرم و صابون های ملایمی که به آنها روغن یا چربی اضافه کرده اند استفاده کنید. ممکن است اضافه کردن روغن حمام، نمک اپسوم یا بلغور جو دوسر به آب حمام و خیساندن حداقل 15 دقیقه کمک کند.

• پوست خود را مرطوب نگه دارید: روزانه از مرطوب کننده استفاده کنید. اگر بعد از استحمام مرطوب می کنید، به آرامی خشک کنید و محصول مورد نظر خود را در حالی که پوستتان هنوز مرطوب است، استفاده کنید. برای پوست های خیلی خشک، روغن ها یا مرطوب کننده های سنگین مبتنی بر پماد ممکن است ارجحیت داشته باشند – آنها بیشتر از کرم ها یا لوسیون ها روی پوست باقی می مانند. اگر به نظر می رسد مرطوب کردن پوست شما را بهبود می بخشد، محصول را بیش از یک بار در روز استفاده کنید.

  اگر هوای محل زندگی شما بسیار خشک است، از یک مرطوب کننده برای افزایش رطوبت هوا استفاده کنید.

• در طی شب مناطق آسیب دیده را بپوشانید: قبل از رفتن به رختخواب، یک مرطوب کننده مبتنی بر پماد را روی پوست آسیب دیده بمالید و با پوشش پلاستیکی بپوشانید. وقتی از خواب بیدار شدید، پلاستیک را بردارید و فلس ها را بشویید.
• پوست خود را در معرض نور خورشید قرار دهید: از پزشک خود در مورد بهترین راه استفاده از نور طبیعی خورشید برای درمان پوست خود بپرسید. مقدار کنترل شده نور خورشید می تواند پسوریازیس را بهبود بخشد، اما آفتاب بیش از حد می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن شیوع بیماری شود و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. زمان خود را در آفتاب ثبت کنید و از پوستی که تحت تأثیر پسوریازیس قرار نمی‌گیرد، با کلاه، لباس یا کرم ضد آفتاب با فاکتور محافظت از آفتاب (SPF) حداقل 30 محافظت کنید.
• از خاراندن بپرهیزید: ممکن است استفاده از کرم یا پماد ضد خارش بدون نسخه حاوی هیدروکورتیزون یا اسید سالیسیلیک کمک کند. اگر به پسوریازیس پوست سر مبتلا هستید، شامپوی دارویی حاوی قطران زغال سنگ را امتحان کنید. ناخن های خود را کوتاه کنید تا در صورت خراشیدن به پوست شما آسیبی نرسد. پارچه های نرمی بپوشید که به خاراندن پوست کمک نمی کنند.
• از محرک های پسوریازیس اجتناب کنید: توجه داشته باشید که چه چیزی باعث پسوریازیس شما می شود و اقداماتی را برای پیشگیری یا اجتناب از آن انجام دهید. عفونت‌ها، صدمات وارده به پوست، سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض شدید آفتاب همگی می‌توانند پسوریازیس را بدتر کنند.
• خنک بمانید: گرم بودن بیش از حد باعث ایجاد احساس خارش در پوست شما می شود. اگر در روزهای گرم بیرون هستید، لباس سبک بپوشید. اگر تهویه مطبوع دارید، برای خنک نگه داشتن آن در روزهای گرم از آن استفاده کنید. بسته های سرد را در فریزر خود نگه دارید و آنها را برای چند دقیقه روی نقاط خارش دار بمالید. ممکن است سعی کنید لوسیون مرطوب کننده خود را در یخچال نگهداری کنید تا هنگام استفاده از آن یک اثر خنک کننده داشته باشید.
• برای حفظ یک سبک زندگی سالم تلاش کنید: سعی کنید سایر عادات زندگی سالم را برای کمک به مدیریت پسوریازیس تمرین کنید. اینها شامل فعال بودن، خوب غذا خوردن، محدود کردن یا اجتناب از مصرف الکل و حفظ وزن مناسب است.

مقابله و حمایت

مقابله با پسوریازیس می تواند یک چالش باشد، به خصوص اگر پوست آسیب دیده ناحیه بزرگی از بدن شما را بپوشاند یا برای افراد دیگر قابل مشاهده باشد. می تواند باعث ناراحتی و خجالت شود. ماهیت مزمن و مداوم بیماری و چالش‌های درمان تنها بر بار آن می‌افزاید.

در اینجا چند راه وجود دارد که به شما کمک می کند با پسوریازیس زندگی کنید و کنترل بیشتری داشته باشید:

• درباره پسوریازیس بیشتر بدانید: تا جایی که می توانید در مورد این بیماری اطلاعات کسب کنید و در مورد گزینه های درمانی خود تحقیق کنید. محرک های احتمالی بیماری را بشناسید تا بهتر بتوانید از شعله ور شدن آن جلوگیری کنید. به اطرافیان خود - از جمله خانواده و دوستان - آموزش دهید تا بتوانند تلاش های شما را در مقابله با این بیماری بشناسند، تصدیق کنند و از آنها حمایت کنند.
• از توصیه های پزشک خود را پیروی کنید: سعی کنید به توصیه های پزشکی در مورد درمان و تغییر سبک زندگی پایبند باشید. اگر چیزی مبهم است سؤال بپرسید.
• یک گروه پشتیبانی پیدا کنید: پیوستن به یک گروه حمایتی از افراد مبتلا به این بیماری را در نظر بگیرید. برخی از افراد در به اشتراک گذاشتن تجربیات خود و ملاقات با افرادی که با چالش های مشابهی روبرو هستند، آرامش پیدا می کنند. از پزشک خود اطلاعاتی در مورد گروه های حمایتی پسوریازیس در منطقه خود یا آنلاین بخواهید.
• در صورت نیاز از پوشش ها استفاده کنید: در روزهایی که احساس می‌کنید بیش از اندازه به این ضایعات می پردازید یا این ضایعات فکر شما را مشغول کرده است، پسوریازیس را با لباس بپوشانید یا از محصولات آرایشی پوشاننده مانند آرایش بدن یا کانسیلر استفاده کنید. این محصولات ممکن است پوست را تحریک کنند، بنابراین از آن ها بر روی زخم های باز، بریدگی ها یا لکه های بهبود نیافته استفاده نکنید.
• استرس را کاهش دهید: رابطه بین استرس و پسوریازیس نامشخص است و نیاز به مطالعه بیشتر دارد. اما این امکان وجود دارد که کاهش استرس در زندگی به کاهش عود و خارش پسوریازیس کمک کند. سعی کنید کارهایی را انجام دهید که از آنها لذت می برید و فعالیت هایی را انجام دهید که ذهن شما را به چیزی غیر از استرس های شما متمرکز می کند. مدیتیشن، تای چی، یوگا و گذراندن وقت با دوستان و عزیزان را در نظر بگیرید.