با توجه به اینکه 23 کشور هنوز مدارس را به طور کامل باز نکرده‌اند، با ورود همه‌گیری کووید-19 به سال سوم، آموزش و پرورش در خطر تبدیل شدن به «بزرگ‌ترین عامل تبعیض» است.

شواهد جدید نشان می دهد که تعداد کودکانی که مدرسه را ترک می کنند افزایش می یابد.

بر اساس گزارش جدید یونیسف، با ورود همه گیری کووید-19 به سال سوم خود، 23 کشور - محل زندگی حدود 405 میلیون دانش آموز - هنوز مدارس را به طور کامل باز نکرده اند و بسیاری از دانش آموزان در معرض خطر ترک تحصیل هستند.
 داده‌های سطح کشور در مورد تأثیر همه‌گیری کووید-19 و تعطیلی مدارس مرتبط بر کودکان، و همچنین تجزیه و تحلیل به‌روز از وضعیت یادگیری کودکان قبل از همه‌گیری را ارائه می‌کند. این داده ها نشان می‌دهند که 147 میلیون کودک در طول 2 سال گذشته بیش از نیمی از آموزش حضوری در مدرسه خود را از دست داده‌اند. این معادل 2 تریلیون ساعت یادگیری حضوری از دست رفته در سطح جهان است.


هنگامی که کودکان قادر به تعامل مستقیم با معلمان و همسالان خود نباشند، یادگیری آنها آسیب می بیند. 

کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف گفت: زمانی که آنها اصلاً قادر به تعامل با معلمان و همسالان خود نباشند، از دست دادن یادگیری آنها ممکن است دائمی شود. «این نابرابری فزاینده در دسترسی به یادگیری به این معنی است که آموزش و پرورش در خطر تبدیل شدن به بزرگترین عامل تبعیض آموزشی است تا بزرگترین رفع کننده آن.  وقتی دنیا نتواند فرزندانش را آموزش دهد، همه ما رنج می‌بریم.»


ترک تحصیل

علاوه بر داده‌های مربوط به کاهش یادگیری، این گزارش به شواهدی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد بسیاری از کودکان با بازگشایی کلاس‌هایشان به مدرسه بازنگشتند. داده های لیبریا نشان می دهد که 43 درصد از دانش آموزان مدارس دولتی پس از بازگشایی مدارس در دسامبر 2020 بازنگشتند. تعداد کودکان خارج از مدرسه در آفریقای جنوبی از 250,000 به 750,000 بین مارس 2020 تا ژوئیه 2021 سه برابر شد. در اوگاندا، حدوداً از هر 10 دانش آموز، 1 نفر در ژانویه 2022 پس از دو سال تعطیلی مدارس، به مدرسه مراجعه نکردند. در مالاوی، نرخ ترک تحصیل در میان دختران در دوره متوسطه 48 درصد افزایش یافته است، از 6.4 درصد به 9.5 درصد بین سال های 2020 و 2021. در کنیا، نظرسنجی از 4000 نوجوان 10 تا 19 ساله نشان داد که 16 درصد از دختران و 8 درصد از پسران با بازگشایی مدارس برنگشتند.

کودکان خارج از مدرسه از آسیب پذیرترین و به حاشیه رانده ترین کودکان جامعه هستند. آنها کمترین احتمال را دارند که بتوانند بخوانند، بنویسند یا ریاضیات اولیه را انجام دهند و نیز دوری از شبکه مدارس آنها را در معرض خطر افزایش استثمار و یک عمر فقر و محرومیت قرار می دهد.

این گزارش تأکید می‌کند که در حالی که کودکان خارج از مدرسه بیشترین ضرر را متحمل می‌شوند، داده‌های پیش از همه‌گیری از 32 کشور و منطقه نشان می‌دهد که دانش اموزان این مناطق سطح یادگیری بسیار ضعیفی نیز دارند، وضعیتی که احتمالاً با مقیاس یادگیری از دست رفته در اثر همه‌گیری تشدید شده است. در کشورهای مورد تجزیه و تحلیل، سرعت کنونی یادگیری به قدری آهسته است که برای اکثر دانش‌آموزان هفت سال طول می‌کشد تا مهارت‌های خواندن پایه‌ای را بیاموزند که باید در عرض دو سال به دست می‌آمدند، و ۱۱ سال طول می‌کشد تا مهارت‌های اساسی ریاضیات را بیاموزند.
در بسیاری از موارد، هیچ تضمینی وجود ندارد که دانش‌آموزان اصول اولیه را یاد بگیرند. در 32 کشور و منطقه مورد بررسی، یک چهارم دانش‌آموزان کلاس 8 - حدود 14 ساله - مهارت‌های خواندن پایه را نداشتند و بیش از نیمی از دانش‌آموزان کلاس 2، حدود 7 ساله، مهارت‌های محاسباتی را نداشتند.
«حتی قبل از همه‌گیری، به حاشیه رانده‌ترین کودکان پشت سر گذاشته می‌شدند. با ورود این بیماری همه گیر به سال سوم خود، ما نمی توانیم به حالت عادی برگردیم. ما به یک سری اقدامات جدید نیاز داریم: وارد کردن کودکان به کلاس‌های درس، ارزیابی موقعیت یادگیری آنها، ارائه حمایت‌های فشرده برای بازیابی آنچه که از دست داده‌اند، و اطمینان از اینکه معلمان منابع آموزشی و یادگیری مورد نیاز خود را دارند.
 راسل گفت: خطرات برای انجام دادن هر کاری کمتر از آن زیاد است.

برگرفته از :
بیانیه مطبوعاتی یونیسف
نیویورک، 30 مارس 2022 

سازمان نظام پزشکی ج.ا.ایران
معاونت آموزشی و پژوهشی 

به کوشش:
دکتر بابک پورقلیج